Hani Yalan Yoktu Şiiri - Dilek İclal

Fırtına öncesi sessizliği yaşıyorduk.
Sessizliği ‘Bu gece ayrılacağız’ şarkısı bozuyordu.
Nefret ettim o gece bu parçadan.
Bakışlar donuktu,
Boğazda kördüğümdü kelimeler,
Yanaklardaki ıslaklık ise
Söylenecek kelimelerin aynaya yansımasıydı.
Şimdi daha iyi anlıyorum, ayrılık şarkısını.
Hani yalan yoktu?
Keşke yalan olsaydı…

Fırtına öncesi sessizliği yaşıyorduk.
Duvarda ki resmimizin yere düşmesi,
Bozuyordu sessizliği.
Birde, artık engellenemeyen hıçkırıklar.
Nefret ettim o gece ağlamaktan,
Nerden bilebilirdim ki,
Gözyaşlarımın beni esir alacağını.
Hani yalan yoktu?
Keşke yalan olsaydı…

Fırtına öncesi sessizliği yaşıyorduk.
Ani bir hareket ve ayağa fırlayış,
Bozuyordu sessizliği.
Oda değişmişti artık…
Ayrılık ölümden de beterdi,
İçin kanıyor, yüreğin sızlıyor…
Kıyafetler rasgele çantaya yerleşiyor,
Gidiyordun, ben ise dur bile diyemiyordum.
Hani yalan yoktu?
Keşke yalan olsaydı…

Fırtına öncesi sessizliği yaşıyorduk.
Çantaya atılan kıyafetler,
Bozuyordu sessizliği.
Bir de benden alınan kazak.
Nerden bilebilirdim ki benim yokluğumda,
Kazağa sinen kokumun beni aratmayacağını.
Her şey hazır ama, ama ben değildim.
Hani yalan yoktu?
Keşke yalan olsaydı…

Fırtına öncesi sessizliği yaşıyorduk.
Sadece kapıya doğru yöneliş,
Bozuyordu sessizliği.
Ve bozuluyordu işte sessizlik,
Ve başlıyordu fırtına.
Gidiyorum,
Bensiz yaşamayı öğreneceksin,
Ağlamayacaksın, hep güleceksin.
Hani yalan yoktu?
Keşke yalan olsaydı…

Fırtına gelmişti sessiz sessiz.
Seni nasıl seviyorum ve
Hep seveceğim diyordu.
Bir bilseydin böyle vefasızca,
Çekip gidişi ki,
Seninle ölüme gitmeye bile hazırdım,
Gidişimi ahh, anlayabilsen diyebildi sadece.
Hani yalan yoktu?
Keşke yalan olsaydı…

Fırtınayı yaşıyorduk.
Sonbahardık.
Sevgiyle büyüttüğümüz,
Çiçeğimiz ağlıyordu.
Son yaprağını da düşürmek üzereydi.
Kapıdan çıkışının getireceği harabeleri,
Yıkılışı biliyordu sanki.
Bir daha hiçbir şekilde yanımda
Olamayacağını biliyordu çünkü.
Çaresizdi, gitmesi gerekiyordu…
Hani yalan yoktu?
Keşke yalan olsaydı…

Fırtınayı yaşıyorduk
Son yaprakta düşmüştü artık.
Kapı kapanmıştı,
Bir daha açılmamak üzere.
Giderken, seni seviyorum, hep sevdim,
Son nefesimde de seveceğim, diyebildi sadece
Ve zorlukla hakkını helal et.
Hani yalan yoktu?
Keşke yalan olsaydı…

Fırtına hızını artırmış,
Her şeyi yıkıp viraneye çevirmişti.
Gidişine baktım uzun uzun,
Ve son bir kez o da döndü baktı.
Bakışları anlatıyordu gerçekleri,
Gitmeyi hiç istemiyorum ama mecburum…
Bu ayrılığı sana yaşatmaya hakkım yok,
Ama mecburum…
Hani yalan yoktu?
Keşke yalan olsaydı…

Fırtına her şeyi silip süpürmüştü artık.
Gidiyordu, gidiyorduk, bitiyorduk.
Hayat bitiyordu…
Kısmet değilmiş mutluluk, unutmaya çalışırım diyordum,
Bir sevenim olur elbet, sevmesem de alışırım diyordum,
Zaman avuturdu gönlümü, hasretine alışırım diyordum.
Hani yalan yoktu?
Keşke yalan olsaydı…

Fırtına bitmiyordu, bitemiyordu.
Sen değil miydin bana GÜLÜM diyen,
Sen değil miydin en zor anında bile
Yanında olacağım diyen.
Neredesin, neredesin gülün soldu ölüyor.
Yalan mıydı her şey…
Hani yalan yoktu?
Keşke yalan olsaydı…

Fırtına bitemiyordu.
Hani ağlamayacaksın hep güleceksin,
Gülüm diyordun ya,
Artık ağlıyorum, ölüyor gülün.
Sende ölüyormuşsun, niye yalan değil, niye?
Ayrılık sebebin ölüme bilet almanmış,
Hareket saatini beklemenmiş
Hani yalan yoktu?
Keşke yalan olsaydı…

Fırtına bitmiyordu.
İlk defa yalan olmasını diledim Allah’ımdan,
İlk defa yalanı çok sevecektim.
Ama değilmiş,
Sen ölüme bilet almışsın.
Hareket saatine az kalmış, gidiyormuşsun.
Keşke yalan olsaydı…

Fırtına öncesi sessizlik bumuydu
Sessizliği bozan yolculuk,
Ölüme yolculuk muydu?
Hani yalan yoktu?
Keşke yalan olsaydı…
Nerden bilebilirdim,
Bensiz de yaşamayı öğreneceksin cümlesinin,
Ölüme yolculuğun olduğunu.
Gülünü de öldürüyorlar,
Zor günüm hadi gel, gel,
Hani yalan yoktu?
Keşke yalan olsaydı…

Ölemezsin! ...