Yoruldum Şiiri - Dilek İclal

Yoruldum artık...
Hayatın merdiven basamaklarından, yoruldum.
Her basamak da yalan, riyakarlık, yalakacılık, yoruldum.
Her basamak da acı, hüzün, keder, yoruldum...

Tahrik etme beni basamaklar,
Çeker giderim.
Bir daha dönmemek üzere,
Üzerime gelme basamaklar.
Yoruldum...

Merdiven basamakları bırakmıyor beni,
Savunmasız olduğum duygularımdan vuruyorlar,
Her defasında.
Gizlediğim duygularımı ele veriyorlar,
Yoruldum...

Her basamaktaki kırılmalarımın,
Sahnede ki kirli oyunlardan olduğunu,
Her basamakda ki kalbime saplanan kurşunların,
Sahnede ki vicdansız rolleri üstlenenlerden olduğunu,
Yoruldum...

Çeker giderim basamaklar,
Yeni basamaklarda bulursun beni.
Anlayamazsın, tanıyamazsın beni,
Üstüme gelme,
Yoruldum...

Tanırsın belki basamaklar.
Kalır belki eski basamaklardan izler,
Alışkınsın, yadırgamazsın,
Çünkü, bilirsin hayat senaryosunda ki rolleri,
Yoruldum...

Bilirsin basamaklar.
Çıkarları uğruna, ucuz duygularla yaşayanları,
Benliğini unutup da, sahte kişiliklere sarılanları,
Maneviyatı değil de, maddiyata önem verenleri,
Yoruldum...

Bilirsin basamaklar.
İnsan kılığında ki, kırmızı başlıklı kızı yemeğe çalışan,
Kurtları.
İnsan kılığında ki, prensese elmayı yedirmeğe çalışan,
Cadıları.
İnsan kılığında ki, masumları kandırarak oyuna getiren,
Canavarları.
Yoruldum...

Tahrik etme beni basamaklar,
Çeker giderim.
Bir daha dönmemek üzere,
Üzerime gelme basamaklar.
Yoruldum...

Giderim basamaklar.
Kurt, cadı, canavar olmaya giderim.
Yeni basamaklarla dönerim,
Belki tanırsın beni.
Gelme üzerime giderim.
Çünkü, yoruldum...

Bu yaşananların adı ne basamaklar...
Gelme artık üzerime.
Yoruldum...