Cevat Çeştepe

ŞİİR

TAKİPÇİ

Hani sen vardın

hani aklıma gelişlerin vardı
şimdi akşam vaktidir demezdin
ölüm gibi kendi hücremde kendi kendimi
boşuna tüketmemi beklemezdin
bir uzun hava olurdun
aşar gelirdin bilmediğim dağlardan
gelir otururdun soluk boruma
son havamı soluyamadan..

hani merhaba oluşların vardı
attığım ilk adımda suya batışım gibi
yağmuru kendi bardağımdan kendi üstüme
yüreğimdeki son damla kanı boşaltır gibi
heyecan kanatlanışı olurdun damarlarımdan
kendi akıl dengelerim önce susar
sonra koşar giderdi ardından..

hani senin sen oluşların vardı
ağzımdan çıkan her küfrü benden önce
sen sallardın üstlerine
bana silmek düşerdi çemberlerin yerdeki izini
tebeşir elde bir beyaz leke kalırdı sadece
bin yıllık tutkuma rağmen seni tanıyamadan
yalnız bir dağ ateşi gibi söner
karanlığa kalırdım seninle aydınlanmadan.

hani sen vardın, sanki hiç olmayan ….

Cevat Çeştepe
Kayıt Tarihi : 16.4.2007 11:21:00

Şiiri Değerlendir

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Ayşe Gül

Çıkmaz sokakların sokak lambalarına bıraktığı mektuplar...Okunduğu bilinerek...zarfın üstündeki adres hüzünleri aydınlatıyor....

Sevgiler bu güzel şiire....

Devamını Göster
0

0
Cevap Yaz

Sevinc Kavuk

evet... okunmaz mı hiç tutkuyla... ve derin derin soluklarda dalarak... kaç kez okudum bilmiyorum... hüzün mü sardı, anlamaktan mı korktum, bilmiyorum... gelip gidip okuyorum... itiraf ediyorum, hala anlamak istemekte direniyor gibi aklım... etkinlik dolu, etkenlik dolu, evet... burada duruyor, devam etmiyor akıl hücrem... kutluyorum bu güzel, enfes dizelerinizi ve yürekten

sevgiler, saygılarımla

Devamını Göster
0

0
Cevap Yaz