Hani-fem Şiiri - Hakan Pomakoğlu

saç kara, kaş kara, göz kara;
yeri geldi mi hakkatten göz kara...
yaş-kara tahtaya basmaz
yanlış yapmaz;
karanlıktan korkmaz Hanifem!

Hanifem, hani fem?!
Şöyle pişmiş yerinden hasretimden...

gel gör ki kış kara, yaz kara;
sonumuz meçhul sen yine yaz kara...
hiç mi yüreğin sızlamaz
halim sormaz
taş bile çatlar be Hanifem!

Hanifem, hani fem?!
Şöyle pembeleşmişi helalinden...

bu karalar içinde Hanifem
bir yürek taşır ki güneşten...
sonumuz tut ki Karadeniz
ama yakamozlar var gümüşten...
ve ben tam sınırdayım
n'olur anla beni, anla be Hanifem!
henüz vakit varken
daha geçmemişken çizgiden...
söndürme ateşini kararmasın gecem
dalgalara yem olmasın kayığım...
ey benim ışığım...
Karakızım!...

Samsun, 1998