Hande Ortay Şiirleri - Şair Hande Ortay

Hüzünlü Bakışlarım

İhbar edilmiş kağıda döktüğüm dizeler
Es yerine astım gözyaşlarımı
Olur da dinlersen günün birinde besteleri
Hüzünlü bakışlarımın seyrinedir güftesi

Geceler gizlerim gözyaşlarımı
Duymuyor sevdiğim gönül acımı
Ödeyemez oldu yar şu hakkımı
Başımda hüzünlü kara bulutlar

Gizlerim kalbimde demem adını

Düşlerimin düştüğü dönülmezimsin
Ufukta güneşin battığı, aysız gecelerde zifiri zulmetimsin
Seni bekleyişlerin koyu gölgesindeyim
İçimde bir keder ah, kimseye söyleyemiyorum

Hınçla düşlerimi örseledin

İçimde Bir Keder Ah, Kimseye Söyleyemiyorum

Düşlerimin düştüğü dönülmezimsin
Ufukta güneşin battığı, aysız gecelerde zifiri zulmetimsin
Seni bekleyişlerin koyu gölgesindeyim
İçimde bir keder ah, kimseye söyleyemiyorum

Gülüşün şiirlerime müsaitti sevgili
Gözlerini düşlediğim zamanlarda
Seni akıtıyordum dizelerime
Hasret ekiyordum yüreğime

Özlem içiyordum sessizliğinde

Bu gece daha farklı doldun içime
Hasretin bir kor gibi yaktın içimi
Bir dolu gibi yağdın gözlerime

Bu gece daha fazla özledim seni
Daha farklı düştün aklıma

İçre

Bir sırrın gölgesiymişsin
İlk başlarda ne olduğunu kestiremediğim
Sonrasında aşk beslediğim

İhtiras

Beyaz şarabım gibisin
Dudaklarımda hala tadın
Öpüşlerimiz var sokakların tenhasında
Katran karası geceyi koymadım o gök kuşağına

İki arada bir derede kaldın
Biri âşık olduğun kadın, diğeri ise hayat arkadaşın
Gör bak haline, sevdanın en büyük cezasını aldın
Biri kalbin, diğeri ise bedenin

Desen ki istemem ikisini de uzak dursunlar benden

İki Çift Söz Yeter

Tutunmak ister insan, insana
Dal dönmüş insan için hayatın sala
İhtiyaç ne ekmeğe, ne de aşa
İki çift söz yeter, insana can katar