Hande Ortay Şiirleri - Şair Hande Ortay

Seni çok severdim
Kıyamaz, avuçlarımla beslerdim
Aşkla sarıp sarmalardım
Üstümüzden geçen bulutlara şiirlerimizi asardım

Sense yüreğime yağardın

Kendini Tanı Sen

Hayatın boyunca birçok kitap okursun,
Birçok insanla tanışırsın,
Her dinlediğin kişiler ve kitaplarda,
Anlarsın ki, sana kendini anlatır

Seni gördüğüm gün bedenim uyuştu
Bir bakışın vardı, beni benden alıp götüren
Bir tenin vardı, beni kendimden geçiren
Bir gülüşün vardı, dünyamı cennete çeviren

Güneşi batıdan doğduran, dünya hayatıma son veren

Kerevetine Çık

Gökten bir kor yuvarlandı yüreğimin tam ortasına
Ne özlemin kokusu vardı, ne de bir hicran vadediyordu
Sadece vuslatın habercisiydi, papatya kokuyordu
Kalbimin ritmi, ahengi bozuldu adeta

Keşkeler


Keşkeler iç geçirişlerimizdir, içimizde kalan ahlarımızdır
Keşkeler hatalarımızdır, yokluklarımızdır
Keşkeler zamanında yapamadıklarımızdır

Keşkeler Dolusu Yarınlarına

İstemiyorum artık, olmasın sabah
Işımasın kapkaranlık odam
Sen ki, gün batımıyla odamı gölgeleyen
Sen ki, beni benden alan

Kim Bilir

Kim bilir, mümkündür belki de
Huzur içinde
Şevkatli kollarında
Uyanmak bir sabaha

Kim Bilir

Kıskandı dalda oturan kuş
Döndüm sana, yüzün ışık saçmış
Göğe baktım, bulutlar kaybolmuş
Yüreğimse adını aşk koymuş

Kimsesiz Eskimişlik

Beyhude geçiyor ömrüm
Ah, uykumu bölen o hancer yarası
Gece ise kızıl pelerinini giyiniyor
Oturuyor yanıbaşıma, dertleşmek istiyor

Kırmızı Şarkımızı

Sızlayan kalplerin şerefine
Bir kadeh kırmızı...
Neredeyiz biz?
Yine yeniden göndereceğim