Hande Ortay Şiirleri - Şair Hande Ortay

Gözlerimi Kaparım, Gözlerin Gelir Aklıma

Yine firar etti benliğim
Yandı yüreğim, bedenim
Git artık aklımdan, beni kahreder gözlerin
Gözlerimi kaparım, gözlerin gelir aklıma

Yine firar etti benliğim
Yandı yüreğim, bedenim
Git artık aklımdan, beni kahreder gözlerin
Gözlerimi kaparım, gözlerin gelir aklıma

Dalar gözlerim uzaklara

Gözlerinde Koca Bir İstanbul Yaşıyor

Eğer gidersen kapanır sevda gözlerim
Kefene sarılır mavi düşler
Bulutlar siyaha bürünür ve isyanlarında susar gece
Yıldızlar ise söner gökyüzünde

Gözlerinin Hicran Zifiriliği

Yine işgal altında bütün benliğim
Gecelerin gölgesinde hapsolmuş,
bir sevdanın esiri olmuş kalbim
Zaman mekan yok cümlelerimde

Gözlerin Karasına Vuruldum

Seni benden başkası sevemez,
Ziyan olursun
Benden başkası gözlerine bakamaz,
Viran olursun

Gözlerinle Götür, Götür Ne Olur Sevdiceğim

Bulutlar mı yakın, yoksa hasretim?
Nerede kaldı masum sözlerin?
Aklında kaldı mı nemli gözlerim?
Gözlerinle götür, götür ne olur sevdiceğim

Sinir hastalığı bulanık bir şeydir
Mikroba benzemez
Umutsuzluk denen garip, korkulu bir hisle başlar
Derinden yaralar bizi

Hastalık ve sağlık arasındaki ince bir çizgidir

Gel Ey Gül-i Rana

Bilir misin, yokluğunda nice siyahi hüzünler kaplar gecemi
Hıçkırık sesleri ile çınlar katran karası geceler
Yıldızlara hasret gökyüzü,
Mehtaba hasret denizler misali

Gülümsemek

İçten ve derinden gülümsemek
Dertleri dert etmeden, hayata sımsıkı sarılabilmek
Dertleri erteleyip, kedere eklemeden mutluluk saçabilmek gerek

Gülüşüne Yorgun Gözbebeklerim

Gülüşüne yorgun gözbebeklerim,
Biliyorum hiç dokunmadı,
Dokunamadı tenine sözlerim