Hamza Süngü Şiirleri - Şair Hamza Süngü

BEN' den gelen...

GARİP GÖNÜLLERİN YOLU
BENDEN GELİR,BANA GİDER
MİLYON YILDIR,ADEM'OĞLU
BENDEN GELİR,BANA GİDER

Hiçbir şeyi bilme sen
Her anında beni bil
Bir nakşımı silme sen
Ta canında beni bil

Damar damar dolaşan

Herbiri mâsumca,bir güzel işte
Kimi işleyişte,kimi nakışta
Aşk'a kul olanlar,hem bir bakışta
Ellere baksalar,BEN'i görürler

Böyle sevda,akla yaban
Eşin,dostun,anne,baban
Dilin,ırkın,soy'un,oban
sevmez seni benim kadar

Kalp denilen aynayı,aşkın eliyle sildim
Mirâtı mücellâdan, kendi zâtımı bildim

Başını dikmişsin burnun tavanda
Dilinle döversin zehri havanda
Bir ayı cehdiyle, küpte kovanda
İnsana petekte bal bırakmadın…

Sen tâşrada aradur, zâhidlere soradur
Varsa hakikât budur, aradığın bizdedir


Sûrette kalıp yanma, baş gözüne inanma
Yârının var sanma, Âhir zaman bizdedir

Fer'de asl'ı bulana
Bâhri zât'a dalana
aşka sultân olana
Secde kılar başımız

Bir çiçek fidesi dik toprağa ellerinle.
Sula !
Büyüdüğünü gözlemle tıpki çocukluğun gibi.
Yüzünü güneşe çevirince kamaşan gözlerini gölgesine sığınınca açabildiğin bir adam hayal et.
Bizi hatırla !

Ben ibrahim gibi, aşk ateşinde yanmışım
Renksiz desensiz iken,Allah'a boyanmışım