Hamza Süngü Şiirleri - Şair Hamza Süngü

İnsanı taklid etsede, nâdan bir anlık
Tıyneti hayvan olandan,çıkmaz insanlık

İnsanlık mefhûmunu,kıvırdılar dürdüler
Bir insanın nezdinde,insanlık öldürdüler

Nerde gönül var ise hep, muhabbetin dolmalı
İnsan insanın kurdu'mu? asıl, yurdu olmalı...

Taş kalpleri has adam, söz ile mâyi eder
Halden anlamayan kul, sözüde zâyi eder

Kâlb-î pâkîmi tartmaya kalkan behey sersem
Ben doğupta batan, kendim olsada istemem

İyi O'dur âlemde,kaybolmaz bâki kalır
Kötü, kral olsada, tâcını O'ndan alır

Bana kötü diyenler , hep iyilik bulsunlar
Akıl kaydından geçip,aşka meftun olsunlar

İnsan izi benzemez , sâir mahluk izine
Hayvan otlağa koşar,insan aşk denizine

KAÇIŞ


Kahrın gözüm kapatsa lutfun ile açarım

Senden sana sığınır ya Rab sana kaçarım

Her belânın sebebi, başıma toprak saçsam
Gurbet olan akıldan,kendi gönlüme kaçsam