Hamza Süngü Şiirleri - Şair Hamza Süngü

İnsanlarda gül gibi,yerden,göğe bittiler
Sen diriyi bil diye, ve gidenler gittiler

Fakir derviş zevkin âli
şânın muhammed ali
zevki vahdetin hali
gönül olmuş durur sende

Insan insana bakar,üzüm üzüme
Beşer bakar görmez,kördür yüzüme
Sevgi hayat katar,bahar güzüme
Muhabbet yanına vardikça gönül

Meftun oldum didârına
sâfi gönül mimârına
Düşüp muhabbet nârına
Yandım Allah diye diye

O pehlivan aklına , yiğitsen şunu dedir ;
Acep sonsuz muammâ,insanda gönül nedir ?

Alem bilmez dinimizi
Aşk eyledik kinimizi
Bire kattık binimizi
Rengi yoktur gönlümüzün

Kim dostluğum isterse, aklı gönüle kursun
Gönlü olmayanlarmı?aman yerinde dursun

Göremedim onca zaman, ne olurdu görünsen
Baş gözüne sır olduysan, sır gözüme görün Sen

GÖZLERİN


Aklımı saran kafes
Gövdeme can ve nefes
Cennet yurduna heves

Büyük hürmet ettiler
Muhabbete tuttular
Tutup nura kattılar
Gülbahçe'nin canları