Ümitler ölmeye mahkûm bir rüya
Biten sevgiler ömür boyu güya
Gelmişiz bir kere biz ağlamaya
Ne yapsak yaranamayız bu dünyaya
28.07.1993 Çayırova
Karanlık gecelerin aydınlığı
Yansımaktadır gözyaşlarınızda
Sessiz çığlıklarımın hıçkırığı
Titreyen latif dudaklarınızda
'Hani' diyordu o veda ederken
Görürsen bir akşam mehtabı
Bulutlardan suya düşmüş
Sanırsın, tüm yıldızları
Doğan güne küsmüş
Gönlümün şen bülbülü
Bir ümit vermeden gönlüme
Beni sev diyemem ki sana
Bir ışık doğmadan ömrüme
Geri dön diyemem ki sana
Derdinle inleyen bu kalbi
Çocuktum,
Çocukça sevdim,
Büyüdükçe büyüdün içimde İstanbul…
Zeytin dallarından
Adalar’ını seyrettim
Yandıkça yandın içimde İstanbul…
Bekleyip sensiz şafaklara kadar
Hayallerle avuttuğum bu gönlümü
Nefesinde canlanacak yarınımı
Umutlara terk ettim bir gece.
Sanma ki dalgın bakışlarla
Dün gibi geçen zaman
Bir açtın, bir yumdun gözlerini...
Hani bir de ağlarken
Söylemiştin son sözlerini...
Dün gibi geçti zaman...
Çıkıp gidersem şu kapıdan
Gün gelip bakmadan ardıma
Gözüm yaşlı, yüreğim buruk
Giderim, bilmezsin sen.
Katlanıp nice dertlere
Kapat gözlerini, düşün bir şeyler
En azından sallanan ağaçları
Rüzgârda hışırdayan yaprakları
Dinle kafanı sessizlikle...
Düşün bir şeyler gecenin bir yarısı
Bir deniz kıyısında, özlem rıhtımında
Seni bekler dururum, akşam oldu.
Gün batar gider, gelmezsin yanıma
Mehtap uzanır ellerime, akşam oldu.
Seni hatırlatır tüm şarkılar bana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!