Hamiş Mustafa Şiirleri - Şair Hamiş Mustafa

Ay yoktu bu gece gökyüzünde,
Işıklar vuruyor penceremde,
Bir ölüm seszizliği var içimde,
Sensiz Afşin akşamları.

Gözlerim dalmış karanlıklara,

Yoksulluğa düştü yanımdan ayrılmadı,
Gece gündüz yanımdaydı,
Her gün soframdaydı,
Aç gözlü insan.

Günlerimiz kardeşçe geçerdi,

Hani benim güzel Afşinim,
Ocaklarında yanardı meşe ateşim
Mahatlarında oturur nenelerim.
Ellerinde aba dikerdi ebelerim.

Özledim yıllarca Efsus'u.

Baban Ali Rıza annen Zübeyde
Dünyaya geldin 1 ocak 1881 Selanik te
Karanlıklar aydınlanıyordu pencere de
Anadolu bekliyordu o yiğidi günlerce

Bugünlerde gözlerim seni arar

Afşinin çamur sokaklarında yürüdüm,
Geceleri sobaları yanmayan evleri gördüm,
Sabahlara kadar gemler sürdüm,
Yaşadıklarım aklıma gelir.

Damlardan komşularımızı sorardık,

Bir kırık kalem yırtık defter,
Bitmez tükenmez çektiğim dertler,
Yazayım dedim sayfalar biter,
Yeter abi.

Ömür dediğin aylardan sonbahar,

Acem kızı seni arar
Yıllar geçti köyün anar
Türkülerinde gönül yanar
Erçene aşık Hüseyini sorar.

Sürülerin yaylada yayılır

Kaleye dikilen al bayrağın,
Zamana meydan okuyan burcların,
Balıkların yüzdüğü suların,
Urfam.

İbrahim peyğambere yapılan mucizelerin,

Hayat zorluklarla mücadele demek,
Her gün kendini sorgulamak gerek,
Yaşadıkça çıkar karşına felek,
Sormaz mı zaman kendine küsmek.

Kaderim geçti zor günlerde,

Vatanım sana emanet mehmedim,
Uğruna canını verdi mehmetçiğim,
Toprakların için oldun şehidim,
Kanın oldu bayrağım,
Canımsın mehmedim.