Hamiş Mustafa Şiirleri - Şair Hamiş Mustafa

Kar yağıyordu ince,ince,
Siyahın beyazlığa bürününce,
Gök yüzündeki bulutlar gülünce,
Kar yağıyordu.

Umut dolu hayaller kapanıyordu,

Elime verdiler seni,
Yazarım başımdan geçeni,
Uyğularım kendime söyleneni,
Kalem seni neyleyim.

Ben yazmayı bilmezken sen öğrettin,

Sabahın seherinde ötüyor kuşlar,
Gidiyor ellerinde bakraçlar,
Onu bekler pınarlar,
İçimden gitmiyor sızılar.

Nice söyledim türküler,

Beni yaratan böyle yaratmış,
Siyahıma beyaz katmış,
Dünyaya salı vermiş,
Kaçma güzel kaçma.

Her çiçekte seni ararım,

Karanlıklar düşer dağlara,
Kuzular koşardı analara,
Yünleri yorğandı onlara,
Karın tozları karışırdı dğlara.

Çakallar ulurdu kayalarda,

Kalem defter aldım yazarım,
Hangi dertlerimden başlarım,
Günler boyunca çalışır koşarım,
Olmaz beni hiç soranım.

Yaşamakla mücadele eder dururum,

Defterimin yapraklarına yazıyordu,
Okulun yoluna koşuyordu,
Yeni bir gün doğuyordu,
Okulum.

Çantamda dururdu bir kalem,

İftar açmak için neler alınır,
Doymam zanneder açmı kalınır,
Zöfüre çeşit çeşit yemek saklanır,
Allah bunu böylemi emretti.

Yemekleri yer açları düşünmez,

Kimileri bize tabi olun derler,
Kendilerine kırgındır peygamber,
İndirildi ona ayetler,
Peygamberler peygamberi.

Tek hedefimiz resulallah,

Uzak diyardan geldim yanına,
Girdim çile çektığin mağrana,
Bakı verdi gözlerim kayalarına,
Sabrın timsali Eyyubnebi.

Düşündüm kendi kendime,