Ölümlüyüz
Olsun
Yakamızda ölüm
Olursa olsun be gülüm
Ölümsüze ölüm neylesin
Seni düşünüyorum ilk sevgili
Köyümüzün adını duysam
Seni düşünüyorum ilk sevgili
Seni düşünüyorum
Oyuncaklar ağlıyor
Vitrindeki oyuncaklara
Dalıp giderken sokak çocuğunun gözleri
Susuz ağaçlar gibidir
İçten içe ölür
O şairi Alkışlıyorum şimdi
O şairi alkışlıyorum şimdi
Anlamış şu gerçeği:
'Bana havlıyor eski köpek günlerim...'
O meleği gösterin bana rüyalarım şimdi...
Gülmem annesiz
O meleği gösterin bana rüyalarım şimdi...
Yaşanmaz annesiz
Sabah Ezanları ile sunulan ülkeme Gül Hayat
Sabah ezanlarıyla sunulan gönlüme gül hayat
Sabah ezanlarıyla bana gülsün hayat
İçim ışıklarla dolar sabahın ilk ışıkları
Okunuyor sabah ezanları
Pes etmiş kış
Yine bir eylül günü
Ne kadar zalim
Daha dün gibiydi o gün
Yine geldi kış
Ağaçları kesiyorlar karşı yakada bu gün
Ağlıyorum karşı patikaya bakıp bu gün
Eli baltalı insanlara öfkeliyim bu gün
Güneşli bir sabah vakti
Karşı patikadan gelip-giden
Çocuklar yaşadıklarından öğrenir
Çeviri: Tevfik Elçioğlu Children learn what they live
Şiir: Dorothy Law Nolte, 1975
Bir çocuk, eleştirilerek yaşarsa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!