O sonbahar akşamı
mum ışığı esintisi
nefeslerimizle dans ediyordu
aşkımız piyano çalarken
gözbebeklerimizde
sen benim
kar beyazı kardelenim
yüreğime
bir suskun sonbaharda
akşam güneşi sıcaklığında
sessizce ekilen
sen
yüreğimi deli mavi aşkınla dağladıktan
sonra her sabah
içimde özlemin şafakları çıngı çıngı sensizliği
tan misali doğuruyordu gözlerime
deli mavi aşkımızın kucağına sığındım ben hep
güneş
bir armut ağacının yapraklarıyla söyleşiyorken
şuradan buradan
aşk
coşkun yüreğimin hüzün ırmağına
ağlıyordu
hasret acılarım isyanda
yüreğimde deli mavi bir feryat figan
bir tomurcuk gülümsemesini bile
benden esirgeyen sevgiliye
sitemkar haykırışlar dayım
benim
aşkımızın
yüreklerimizi fethetmesinin
on birinci seneyi devriyesi
bu sonbahar
sana yıllardır anlatıyor yüreğim
ruhlarımız bu gece
mavi Orion’a tatile gittiler bu gece
kuş cıvıltıları arasında
sarmaş dolaş gezdik Orion’u
gece miydi ve gündüz müydü Orion da
anlamadık
aynaya baktım
yüzümde belirdi yaşanan hayal
hayat rüzgarı süpürdü
savurdu yapraklarımı sanki
bir göz kırpma kadardı
geçen bunca zaman
iki bin beşin
sonbaharının
o kasım akşamı
bakışlarınla
göz bebeklerimden
sessizce süzüldün yüreğime
semaya bir bak
deli mavi bir kuş göreceksin
mavi bülbül makamında
o benim işte
seni uzaktan da olsa
görebilmek için
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!