Bir gün beni anlarsan eğer...
Diye başlayan bir cümle yazmak istedim.
Düşler kurmak istedim seninle.
Ama sonra düşündüm ve vazgeçtim birden.
Kim kimi anlamış ki bu hayatta
Sen beni anlayasın...
Ağzımın tadı yoksa, hasta gibiysem
Boğazımda düğümleniyorsa lokmalar
Buluttan nem kapıyorsam
İnan, hep senin hasretindendir.
Issız bir sokak gibi kalbim, tenha ve karanlık
Gökyüzündeki en parlak yıldızını kaybetmiş, çökmüş
Bir sabah usulca yağan yağmurun
Kokusunda buldum seni
Öyle derin, öyle saftı ki pencereden
Sessizce süzülüşün
Parlayan güneşin ışıltısı
Gözlerinde güne başlarken
Hep yaşayarak öğrendim ben.
Ölümün soğuk nefesini de hissettim,
Düğünün oynak havasını da.
Yatmaya korktuğum gecelerim de oldu.
Uyanmaya korktuğum sabahlar da.
Tatlı kızımın doğarken ağladığını da duydum,
Yasemin kokulu sabahların özlemiydi benimkisi.
Dışarıda deli yağmur ortalığı tarumar ederken,
Ben çiçekler açmasını beklerdim umutsuzca.
Nereden bilebilirdim ki o deli yağmurun,
Aslında benim kalbimi toz duman ettiğini.
Ben yasemin kokulu sabahlar beklerken,
Dün gece yıldızlar uyurken
Hasretleri koydum cebime usulca
Dün gece yağmur damlaları kururken
Kanayan kalbimi gömdüm çığlık çığlığa
Dün gece beni ben yapan seni,
Gecelerin hüznüne bırakıp öldüm sessizce
Yaşadığım topraklarda,
Ben daha doğmadan hüküm süren,
Bir ateşkes böler yurdumu, tam ortasından.
Sol yanımda dimdik duran barış ezgileri,
Özlemle bekler tüm çocukların
Sınırlar olmadan koşup oynamasını.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!