Halil Tunç Şiirleri - Şair Halil Tunç

Şu hayatta, talih denen güzelliğin fakirliğini çeken
An gelir isyan eder her şeye
Yorulur küçük bir toplu iğnesi için bile mücadele etmekten
Hep bıçak sırtında ve hep canı dişinde
Bir kez olsun dört ayak üzerine düşmeden
Bir kez olsun talihin tebessümünü içinde hissedemeden....

Bu kapının ardında,
Sana keşkeleri bırakıp gidiyorum...
Öyle yorgunum ki, tek başıma kürek çekmekten
Artık gitme sırasının bana geldiğini hissediyorum
Giderken sana emanet bırakıyorum,
Kanayan kalbime sahip çık.

Bulutsuz yağmur olmak nedir bilir misin?
Çığlık çığlığa severken korkmadan,
Avaz avaz öksüz kalmaktır göklerde
Ne yapacağını bilmeden, sahipsiz...
Hayallerin, can kırıkları gibi kesti mi hiç seni
Koskoca bir kalabalığın ortasında

Bu şehirde sen gittikten sonra solan bir hayat var.
Işıkları, sonsuzlukla söndürülmüş
Vedaların karanlığı var.
Bu şehirde, yokluğunla virane olmuş
Yetim umutlar var.
Soğuk yalanlarla bir köşede sızıp kalmış

Toprak susuz, bülbül gülsüz yaşar mı sanırsın?
Şiirlere vurdum kendimi,
Sensiz yarım kalan şiirlere.
Yalnızlığın dibini görmüşken avaz avaz,
Gözlerine tutundum her seferinde, Türkân gözlerine.
Unutmak kolay mı sanırsın sevdanı?

Çizgiler var yüzünde derinlerden gelen.
Yağan yağmurun sıcak dokunuşu,
Fırından yeni çıkmış ekmeğin kokusu var.
Acıların kavuran ateşi var yüzünde.
Her çizgide bir kelebeğin uçuşu,
Alayına isyankâr dalgaların köpürüşü var.

Öyle çok cümleler kurdum ki senden önce,
Bitmiş ya da yarım kalmış.
Noktalarla bitirdiğim ve büyük harflerle tekrar başladığım
Öyle çok günlerim oldu ki,
Bir tek sen
Virgüllerle ısıttın içimdeki mürekkebi,

Sen benim kaybettiğim DÜNÜM,
Sevmeyi öğrendiğim BUGÜNÜM
Ve
Hayalini kurduğum YARINIMSIN...
Sen gidersen,
Dünüm gider,

Bazen koskoca bir kalabalığın içinde
Yapayalnız hissedersin kendini.
Boğazına gelmişin geçmişin düğümlenir.
Yutkundukça içinde biriken kırıklar
Usul usul ve acımasızca batar
Kalbinin karanlık çöken yarısına.

Belki sen bana geç geldin, ben sana erken
Belki zordur yeniden sevmesi, yaralar kanarken,
Fırtınada savrulurken zordur belki hayallerime yürümen,
Ama bahanelere sığdırma aşkımın saflığını
Elbet bir gün yorulur, benden geçer diyorsan, dur orda!
Senden vazgeçtiğimi fark ettiğin gün