Halil Soyuer Şiirleri - Şair Halil Soyuer

Gideceğin yere beni de götür
Sorana derdimin dermanı dersin.
Götür de istersen sokakta yatır
Elimde gönlünün fermanı dersin

Adını iğneyle işle derime

Bunlardan gönlüme bahar istedim
Önüme bir kuru dal çıkardılar
Her akşam neşeyi verdiler az az
Kederi her sabah bol çıkardılar

Kolumu kırdılar yeri düzlerken

Gideceğin yere beni de götür
Sorana derdimin dermanı dersin.
Götür de istersen sokakta yatır
Elimde gönlünün fermanı dersin
Adını iğneyle işle derime
Kölemdir desen de gitmez arıma

Zonguldak koyunda gemiler durur
Her akşam derdini yeniler durur
İçimde bir boşluk iniler durur
Bu boşluk içinde dönemiyorum
Zonguldak'ta yandım sönemiyorum
Zonguldak koyunda akşam uyuklar

Atan şafakların umut kapısı
Daracık günlerin bol geceleri
Kaç kere sokakta ağlarken gördüm
Mehtaptan boşanmış dul geceleri

Geceler geriye dönmez andından

Hasetten çatlasın çekemeyenler
Nerde görürlerse beni seninle
Bize yıllar çoktan açmış kucağı
Geçirsem haftayı günü seninle

Sevgin bende bir ebedi barıştır

Koşar telden tele,dökülür sese
Ben,beni söylerim,türkülerimde
Özlem çağıl çağıl,aşk yığın yığın
Ben,ben,söylerim,türkülerimde
Gah Emrah olurum,dert ile dolan
Gah bir Köroğluyum,mert ile dolan

Dün sabah bir kişi çıktı karşıma

Ömründeki yıllar kaç dedi, sustu.

Nasılda yıkılmış üstüne zaman,

Bizim memleketin dağ köylerinde,
Bataklık bilmezler, sazlık bilmezler.
Her taraf ormandır, çamlık, meşelik,
Harman yeri hariç, düzlük bilmezler.

Ağaç diplerinde doğmuştur çoğu,

Gönül şenlikleri senle başlamış
Senle mana bulmuş naz bu dünyada
Zeytin gözleriyle konuşsun diye
Bir sana verilmiş söz bu dünyada

Gönlün engindedir gözün yukarda