Halil Şakir Taşçıoğlu Şiirleri - Şair Ha ...

Piştiğinde Anlarsın

Hasret nedir, hüsran ne, anlatamam sorma hiç!
Bir gün sen de gurbete, düştüğünde anlarsın…
Özlem çekmek ne imiş, sen kendini yorma hiç;
Ferhat’ın tunç dağları, deştiğinde anlarsın…

Yüzünü gören herkes, sanır Rıdvan meleği!
Dokunmadan düşüyor, ona rastlayan ergen.
Ürperecek mi diye, çalınca dümbeleği!
Hemen çıkarıverdi, arkasındaymış dirgen...

Bazen keskin meylere, yapar sakilikleri...

Oldu, bitti diyecekler, sıkı dur!
Tüm cilalı laflar tuzakla dolu...
Önce mührü hayrın üzerine vur!
Kötü niyetliler şaşırsın yolu...

Girmişler bir yanlış yola, giderler!

Nerede o mis kokan, mor menekşeli bağlar?
Altından şırıl şırıl, akan o sular nerde?
Hani, o karla kaplı, kardelenli mor dağlar?
Neden görünmüyorlar, gözümde mi var perde!

Ebemkuşağı gibi, saf laleler açardı…

Millet için değil ki, hazırlanan bu yasa!
Her yanı açık, seçik şahsi çıkar kokuyor...
Adını da koymuşlar, bu yeni anayasa;
Okundu mu maddeler, akrep gibi sokuyor...

Doğru koysak olmaz mı başkanlıksa adını?

Artık, yaşamanın tadı kalmadı!
Ne selam salan var, ne yüze gülen...
Milletin ağzını bıçak açmıyor;
Ne gönül alan var, ne kıymet bilen...

Dünya zaten yalan, fazlası fazla...

Sahip çıkın bu vatana,
Yoksa yurtsuz kalırsınız!
Dua edin yaratana;
Sonra pişman olursunuz...

Vatan Hak'kın bir nimeti,