Halil Gürbüz Şiirleri - Şair Halil Gürbüz

Gerçekler içerisinde değil de..!
Herkes yalnız içinde;
Hayalleri içerisinde gördüğü gibi kalacak bir sevgili ister gibi...
Ve gerçekler öyle acımasız içe çekiyor ki bizleri...
Kimse, ki; zaten dışına bakamıyor; düşünce ayrılırken..!

Düş-tükkk diye bir daha !
Düş-tüysek hafifiz artık ne de olsa!
Bir daha kalkmayız olur ve biter...
Hem kim kalmış ki ayakta? ?
Er-geç döşeği hazır herkesin; yalansa, yalnız hayatta..!
Tutunmaya çalış, bir de düştüğümüz yerleri unutmaya...

Geçtiğim her yer biçer de geçer;
Önümdeki sensizliğe giderken,
Ardımda kalır bensizliğin…
Bilinmez bir ser olur;
İçimde parçalanan, ben,
Yollar geçerken sessiz..!

Bahar gelince açar çiçekler,ben de kanarım..
Susuzluğu yaza durur dinmeyen aşkın!
Bahtımda çağlar geçer,yalnız; gülmeyi bilmez!
Bahar gider, şiir susar, ilham mecale dönmez!
Yazın edebi olmaz, kavurur ve kalmaz kızarmayan, bu %-

Kan dilimdeki!
'Yüreğim...'
Kanamıyor;
Kandıramıyor da!

Öğretilen yalanlar...

Herşeyi karanlığına boğdum; gözlerinin...
Gözlerinin ışığı karanlığında gecenin...

Ben karanlığında doğdum..!
Sevginin alacakaranlığında; güneşim sendin..!

Zengin kadın naber, nerede milyonların; hayranların, aşıkların..?
Gülüyorken ağlanası halimize:
Sen paronoyak, ben avanak geçirdiğimiz günlerimize yazık!

Evet şiir gibiydi herşey kadar bu cümleler de!
Lakin, sonunun; idamsız yargılarla kesilip tarihe karıştığı…

Ayrı düş-müş! değiliz biz!
Değil bu ayazlarda üşümüş..
Başka düş mü gördüğümüz?
Bence aşkım kör-düğümüz!

Elimdeki alışkanlıkla veriyorum şaşkınlık,
Yalnızlık taşkınlıkta ve ben ağrı’nın zirvesinde
Yalanlarla yüzüyorum; yananlarla…
Su kaldırmıyor beni uykularımdan,
Kabuslarımda boğuluyorken siz...
Gerçekte birer yalansınız hepiniz!

Sen bir uçurum önümde... arkamda sel...
Düşümde herşey... ve aslında herşey;
Senle olmaya engel..!

Bakıyorum bir yanım şiir,bir yanım sessizlik...
Anlıyorum ki bu şehirde, kol geziyor sensizlik...