Halil Gürbüz Şiirleri - Şair Halil Gürbüz

Savrulurken hayatım, sensiz uzaklara
Sessiz adım, yaklaşırken garip tuzaklara
Yoksa bize mi basıp geçiyorum giderken...
Kuş gibiyim hiç canın da yanmıyor annem...

Çekiliyor hayatım, hayatın taa dibine...

Yalnızlığımla kafa-kafaya verip...
Düşündür göreceğim belki..!
Uyanıp sevsem gerçeği hani;
Öpmez de gözlerimden, tutmaz o ellerimden senin gibi...

Bir bizin, bir de ikimizin gerçekliğine;

Bir kara batak gibi sık-sık vurulduğum doğru...
Bu da kollarında ölmeye çıktığım bir yolculuğumdu...
Lakin sen yalnızca bit batak gibiydin...
Tekrar-tekrar sazlar eşliğinde boğulduğum...

Son bir arzum vardı...

Belki hiç farkedemez Kıyaslamazsa insan...
Bir Komplekse nasıl, nereden girileceğini bilemez kimi...
Kıskançlık yerinde olmaz, gönülsüzse sevgili..!
Kayırmaz kimseyi de ölüm, ayrışmaz ki Korkularından...

Oysa ne kadar büyütmüşüz körpe acıları...

Dönüşüm de dönüşün de kaçınılmazsa
Sefayı da semayı da görünce herkes Mevlana gibi parlıyorsa..!
Dönmekten bu kadar korkma hayatına ve yeni gerçeklerine..!

Bazen mutlu da olmazsın ki; kesmezse, mutlu etmek istersin.
Biri sırf hakediyor diye düşündüğün için...
Bazen bu da yetmez; günün birinde unutulmuştur sözlerin, yeminlerin...
Hani bir şiir yazmaz bazen, on ay geçse de bir şair;
Ya susar, vurulmuştur tam başında

""Sevgi" sorgulandıkça yok olmaya durur yaşanacak zamanlarla bir.
Oysa ki, zaten tek ispatı, kanıtıdır sevginin; yaşayıp, yaşayamadıklarımız.
Genellikle yaşadığımızla avunamaz, yaşayamadıklarımızla yıpratırız...
O'nu ve kendimizi de..."

Görebilene yarınlar dün kadar yakın,
Göremeyene an bile kendinden uzak.

Ölüm geride kalanlar için;
Sukunluğun suçlandığı ve suskunluğun hakim olduğu...
Tümüyle zindanda geçen bir dava anıdır.

Kimi zaman ölmüşe bir ödüL,
Kalmışlara da ömrü boyunca bir ceza bırakır.

İnsan bir saate kadar görmek istediğini görür....
Bir saatten sonra yaşam ve ölüm kendilerini gösterir...
O zaman görmemek ve duymamak ne mümkündür..!