Bu gün kafam dolu arkadaş
Anlam veremiyorum bir türlü
Etrafımda dönen her kahpeliğe
Anlam veremiyorum arkadaş
Kim ne derse desin umurumda bile değil artık
Ben hayatı her defasında düşe kalka öğrendim
Bu nasıl bir dünya
Bu nasıl bir düzen
Almış başını gidiyor insanlık elden
Kalmamış kimsede ne ar nede haya
İnsanlık ölmüş iman gitmiş elden
Gözün gördüğü sadece ruhsuz bir beden
BeğenAntolojimYorumlarPaylaşTweetle
Kasem ederim ki şu yüreğimde ki kopan fırtınalara
İbret olsun bu aleme bu cihana
Zulme baş kaldırmasam eğer
Savursun rüzgar küllerimi diyardan diyarlara
Zincire vursalar da yüreğimi eğmem başımı
Her şeyin bir sonu vardır elbet
Aşılmaz dediğimiz ne yollar katettik
Ne bitmek bilmez ne imtihanlar gördük
Vazgeçilmez dediğimiz kimlerden vazgeçtik
Artık hiç bir şey umurumda değil bundan sonra
Kaybedecek yarınları olmayan bir adamım artık
Kaybedecek hiç bir şeyim kalmadı
Umutlarım tükendi, yolun sonundayım artık
Tutunacak hiç bir dalımda kalmadı
Kime güvendiysem sonu hep hüsran
Neye dokunduysam külleri elimde kaldı
Dayanacak gücüm mecalim artık kalmadı
Sanma ki hiç bir şeyin farkında değilim gülüm
Senin bu umursamaz tavrın
Beni görmezden gelişin
Ben den uzak kalışın
Gözümden Kaçıyor mu sandın..
Çaresizim elim kolum bağlı
söz söyleyecek an değil
sözün bittiği yerdeyim
karanlıklar çöktü üstüme
duvarlar üstüme üstüme gelir
aç ordan bir şarkı benlik olsun
Artık zamana bıraktım her şeyi
Seninle geçen o günleri hayalleri düşleri
sana yazdığım şiirin
sözlerini bile unuttum
usanmazdım saatlerce gözlerine baktığım
gözlerini bile bile unuttum
Çekip gidiyorum buralardan
Karanlık bir akşam üstü
Gözün görmediği elin bilmediği
Burdan çok uzak diyarlara
Kimseler görmeden sessizce
Usul usul çekip gidiyorum buralardan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!