Halil Aydın Şiirleri - Şair Halil Aydın

KÖYDE GELİN-2
Ayağı çıplak salına, salına suya gider
Üstünde fistan yırtık etekleri sallanıyor
Sırtında yayık, çatağa suya gidiyor
Bir of çekmez, güler yüzü.....

KÖYDE HARMAN ZAMANI-2
Tarlalar küçük, küçüktü, harmanlar küçük, küçüktü
Yabalar sarıçamdan yontulurdu
Tırmıklar fındık ağacındandı
Dirgenler kızılcıktı, sapları yığarlardı
Anadut üç parmaklıydı sapları tutardı

KÖYDE KADIN OLMAK
Daha güneş doğmadan
Güneş doğar gibi avlu
Kapısından dışarı çıkarlar
Sırtlarında ya çocuk beşiği
Ya da omuzlarında çapa

KÖYDE KADIN OLMAK-2
Daha güneş doğmadan
Güneş doğar gibi avlu
Kapısından dışarı çıkarlar
Sırtlarında ya çocuk beşiği
Ya da omuzlarında çapa

KÖYÜM-2
Sende doğdum sende büyüdüm
Döven sürdüm harmanlarında
Som savurdum gecelerinde
Buğdayını yere, samanın yele verdim
Çift sürdüm, ekin biçtim, orak biçtim

KÖYÜM-3
Doğduğum topraklara geldim de duruldum
Baktım da geçmişten dünden vuruldum
Anam babam çoktan göçtü evimiz virane
Gördüm kapımız kitli elim ayağım tutmaz oldu..

KÖYÜMDE BAHAR-2
Bu sabah erken kalk
Şöyle bir dolan harmanlı dereyi
Koyun kuzular harmanlarda
Koşuyorlar oğlaklar yeşil çimenlerde
İnekler çıkmış ahırdan, yavrusu yanında

KÖYÜM GEZERKEN
Acıyla geçtiğim yollardan geçiyorum
İzlerine rastlıyorum acı ile bıraktıklarıma
Düz meşe, samanlıkların arkasından geçiyorum
O geçtiğim yollarda çekilmişti acıların fitili
Acılar savurmuştu bizi dört bir yana

KÜÇÜCÜK
Küçücük daha
Onun da bir dünyası,
Onun da bir anlayışı,
Onun da bir sezgisi
Onun da bir sevgisi,

KUZUM, KUZUM
Yaşamın içinde dertler saklıydı
Üzüntüyü, kaygıyı sen unutturdun
Mart ayının öğle vakti sanki cennet bağından
İlkbaharın renk ren çiçekleri açmış gibi
Dünyaya hoş geldin kuzum, kuzum