Halil Aktaş Şiirleri - Şair Halil Aktaş

Bugün 25 Ocak Hayatımın en acı günü Yüreklerin yandığı, Gözlerden yaşların boşaldığı, Trabzon’un ağlayarak Zigana’ya aktığı, Türkiye’nin yasa boğulduğu gün. Bugün 25 Ocak. Gönlü sevgi dolu insanların Dostlukta sevgide zirve yapanların, Yürekleri doğa için ve dostluklar için atanların Zigana’da hayata veda ettiği gün Bugün 25 Ocak Yasemin Aktaş (KaRaYeL) Hüseyin Karaosmanoğlu, Özlem Timurcioğlu H.Ali İsaoglu, Gülhanım Piyale Dursun İnan, Burçak Sevim Hüsniye Sarıbıyık, Erhan Terzi Ve Davut Akdeniz’i Zigana’nın bizden aldığı gün. Bugün 25 Ocak Her zaman soğuk ve buz olan karın Ateş olup yürekleri yaktığı, Gözyaşlarımızın dere olup aktığı, kalplerimizin hüzünle attığı, Gönlümüzü alevlerin sardığı, gün Bugün 25 Ocak Poyrazın Karayel’i aldığı Çiğ haberinin yürekleri yaktığı Ellerin kürek olup karı deldiği Zigana’nın, doğa âşıklarını yuttuğu gün Bugün 25 Ocak Trabzon’un yasa boğulduğu, Türkiye’nin hüzünlendiği, Bütün dünyanın haber geçtiği, Kısaca, bu gün kelimelerin bittiği gün

Bir başkadır benim duygularım Bir gün fırtınalar koparırlar dinmeyen kasırgalar çıkar gönül bahçemde yağmur yağar rüzgarlar savurur damlaları Sonra güneş acar gül gülistanlık olur bahçem gelincik çiçekleri açar. Seni görürüm onlarda Benin dokunamadığım gelinciğim Bir ırmakdır benim duygularım Enginlere dogru akıp giden Etrafında türlü çiçekler besleyen Ama hep seni özleyen Sevipte koklayamadığım Yanımda hissettiğmi ama dokunamadığm Seyretmekle yetindiğim hasretim Benin narın gelincik çiçeğim Bir yüce dağdır benim duygularım Üzeri karlarla kaplı. Bahar gelince eriyen Dağların eteklerinde binbir çiçek besleyen Onların arasında seni En kırmızılı renklerinle izleyen Özleyen, hüzünle, hasretle, sabırla bekleyen Duygulara bütün sevgisini yükleyip yollayn O benim gelinciğim. O benım işte Bazan ay ışığıdır benim duygularım Seni kırlarda arayan Geceye bürünmüş kırmızı çiçeklerinin loş rengini seyrederek sabahlayan. Bazanda şehrin güzel bahçelerinde Rengarenk ışıklar atında çiçekler arasında sana saatlerce bakan. Bir gezgindir benim duygularım senin beşinde olan. Seni uzaklardan, yakınlardan seyreden ama dokunamayan Sanki bir masal benim duygularım ferhat şirin, leyla mecnun misali sonu olmayan bir aşk ve bu aşk sana gelinciğim, Sadece sana

Ben gelincik çiçeklerini çok sevdim. Onlardı ilk kez bana sunulan Kurumuş iki gelincik çiçeği Sevgiyi haykırıyordular adeta Sevdim onları çok sevdim Bana haykırıyorladı sanki ‘’sevme bizi boşuna sende bir gün bizim gibi kuruyacaksın ağlayacaksın, üzüleceksin, faydasız Belki bir defter arasına koyacaklar senide Zamanla karıştiriken hatırlanmak için Belki hiç hatırlanmıyacaksın Belki bir masa üstünde kalacaksın kurumuş halinle. Sevgiliye bakarak Sevme bızi ne olur, sen bız gibi olma Koparmasınlar seni dalından bizim gibi’’ Şimdi anladım ben gelincik çiçeklerini onlar yağmura fırtınalara dayanabilir Rüzgarlara göğüs gerebilirler Katlanırlar şimşeklere gök gürültülerine yağmurlara. Ama dokununca bir el yıkılırlar ezilir kelebek gibi narın çiçekleri Koparmayacaksın dalından onlar dagların eteklerine ovalara layik Dokunmadan sevmeyi öğreneceksin Gelincik çiçeklerini...seyrederek hüzünle

Bir gün gideceksin biliyorum
Her şeyi al götür.
Sevgimi, yüreğimi, gönlümü,
Hepsini al götür.
Ama götüremeyeceklerin var
Mesela bendeki sen…

O kadar güzelsin ki yüzün sanki bir melek.
Yavaş yavaş girmiştin kalbime ilmek ilmek
Ne kadar da güzelmiş sevmek ile sevilmek
Bir ölüm oldu sanki bırakıp da gidişin

Ansızın, bir yerlerden süzülerek gelmiştin

Sevgi yüklü bir gemiyle yaklaştım bu limana
Yıllarca kaldım boşaltmak istedim bütün sevgimi,
Sonuna dek.
Tonajı belli değil sevgi yükümün.
Verdim verebildiğim kadar, sonsuz olanından.
Verdikçe yüceldi. Artık sığmadı iç dünyama

Gitme diyemezdim sana
Gitmiştin zaten
Ben hiç anlamadan
Sen hiç belli etmeden.
Uçmuştun gönül kafesimden

Senin kara toprakla buluştuğun gün,
Gözyaşlarımızın sel olup aktığı, Oymalıtepenin sana
ağladığı,
Trabzon’un hüzünlendiği, bulutların ağladığı gün.
Sen giderken bütün sevenlerin gözyaşlarına boğulurken,
Güvercinler de minareden sıraya dizilmiş ağlıyordu.

Ben gitmem diyordun, bak gittin işte.
Başka sevmem derdin, bak sevdin işte,
Terk etmem diyordun bak ettin işte,
Gidişin ölümden zordu sevgilim.

Hani bu sevgimiz bitmeyecekti.

Birisini gördüm bu gün dostlarım
Bu fani dünyadan göçmüş gidiyor
Yanına bir çanta bile almamış
Her şeyi arkada koymuş gidiyor

Gözü kalmamıştır malda villada