Halîfe-i Arz Şiiri - Cemil Arıkan

Bitmeyen ızdırabı yüreğinde hissedip
Tükenmeyen çileye talip olan biriyim.
Kâinat memesinden hakîkati mâssedip
İnsanlığa içiren bir gönül neferiyim.

“Nereye? ” ve “necisin? ” suallerine karşı
“Üç küllî muarrif”in düsturları rehberim.
Kâh temâşâ ederim zemîn yüzünden arşı,
Kâh bir zerre içinde boğulmaktan titrerim.

Sayısız hissiyâtla teçhîz etmiş Yaradan
Gün olur sıkletimle dünya beni zor taşır.
Gün olur gönül bağım ilhâm alır “Hira”dan,
Gün olur kulluğumla rûhum arşa ulaşır.

Makā m peşinde koşmam; “benlik” şiârım değil
“İhlâsta ve haktadır bütün kuvvet” bilirim.
Fânîden kazandığım hiçbir şey kârım değil.
Bâkî’ye ulaşırsam yeniden dirilirim.

Rızâ-yı İlâhîyi esas tutmak ilk işim
“Eğer O râzı olsa, dünya küsse” gam değil.
Sırât-ı müstakîmde ise eğer gidişim
İşlediklerim haktır, lüzumsuz evham değil.

“Bir genç îmansız olmuş! ” haberi karşısında
İliklerime kadar lîme lîme eririm.
Gençliğin îmanını kurtarmak davasında
Değil fânî dünyamı, Cennetimi veririm.

Dağlar kabûl etmedi “emânet-i kübrâ”yı
Câhil cesâretimle tereddütsüz yüklendim.
“Üç mühim suâl” ile test ettim mâsivâyı
Ta’lîm-i Esmâ ile yeniden şekillendim.

Farazî ölçücükler kendimi tanıttırdı
Kâinâtın meyvesi, dünyanın nefesiyim.
“Ene” diye bir kıyas, acz zevkini tattırdı;
Hakîkî insanım ben, arzın halîfesiyim.