Neylemeli Şiiri - Ali Çelik 3

Bir selam, bir kelam, yeter gönül almaya
İnsan insana muhtaç, derde derman olmaya
Hayatın akışına, kaptırırsan kendini
Bulamazsın bir istasyon, bir nefeslik durmaya

Sürat felaket derler, hep ayarla hızını
Elemleri var hayatın, hep düşünme hazzını
Başına buyruk olma, sorumluluk almışsın
Nâmerte muhtaç etme, hanım, oğul, kızını

Kılı kırk yarmalı, almaya bir kararı
Önce kârı düşünme, hep öne koy zararı
Hayat sayılı nefes, günbegün eksilmekte
Mümkün değil doğumun, ve ölümün tekrarı

Mezarlıkta her bir taş, bir insana dikilmiş
Sanki ölen toprağa, tohum gibi ekilmiş
Beklenen gün gelince, tohum hayat bulacak
Sûru bekler tamamı, dinlenmeye çekilmiş

Ana rahmi ve mezar, insana iki durak
Balçıktan yaratıldık, sonumuz kara toprak
Hırsına, hevesine, yenik düşer çokları
Başına geleceği, nedense etmez idrak

Arada bir durup da, bakmalısın arkaya
Elzem olan yapılır, bırakılmaz bakâya
Cenneti kazanmaya, senin için fırsattır
Öf deme yaşlılıkta, anne ile babaya