Hâl İ Mest Şiiri - Ahfa

Aşk ile doldu içim bir mûsikiden,
Bir an sandım ki çıktı, bu can bu tenden.

Bu güne dek dinledim ağaçtan, yelden,
Amma ki bu başka, aldı beni benden.

Sanki işitmemişim gibi evvelden,
Beynim bulandı, kesiliverdim sesten.

Bir aşk yayıldı etrafa derinlerden,
Doldu ciğerime çektiğim nefesten.

Fark ettim sonra: gelir bu ses geriden,
Gayri ihtiyari dönüverdim birden.

Lakin ses kesildi, mest gitti bedenden,
O an inandım: bu ses gelir beşerden.

Eğer aşk halini bir bilen sen isen,
Üfle son bir daha al aklımı neyzen...