Haksız Rekabet Şiiri - Nergiz Garibli

Uyuyamıyorum. Uykusuzluk bir kasvet gibi sanki içime çökmüş. Uyursam sanki bir suç işleyeceğimi, sonsuzluğu yalnızca uyanık kalarak yenebileceğini düşünüyorum. Okunan ezanları, havlayan köpekleri, aç insanları nedense uykusuzken daha iyi anlıyorum. Bir damla suya hasret insan gibiyim. Uyumak istiyorum, ama hayaller bir dervişin çölde serap gördüğü gibi rahat bırakmıyorlar. Korkuyorum düşünmekten. Acılarımla baş başa kalmaktan korkuyorum. Camdan dışarıya bakmaya korkuyorum. Peki, o zaman geceye yargısız infaz yapmış olmaz mıyız? Haklı rekabet bunun neresinde? Aslında benin korktuğum gece değil, ışığın az olması.
Uyuyamıyorum. Uykusuzluk gözlerimden bir ninni gibi akıyor, ama yine uyuyamıyorum. Zamanımın yetmeyeceğini düşünürüm geceleri. Geceden karar verir, sabahları zamanımın olduğunu düşünerek vazgeçerim bu kararlardan. Anlıyorum yine yargısız infaz yaptım. Ama kime ‘’gece’’ ye mi, ‘’gündüz’’ e mi? Yoksa hala kulaklarımda çınlayan, camilerden yükselen şu ezan seslerine mi?
Uyuyamıyorum. Haksız rekabete uyuyamıyorum. Acısını gizleyene uyuyamıyorum. Deli gibi sevip de sevilmeyene uyuyamıyorum. Aşk sancılarıyla uyuyamayanlara uyuyamıyorum. İşte rekabet haklı yerini buldu. Ne kadar çok sevenin varmış be gece… Bir de yakınırsın yalnızlık ve haksızlıktan.
Asıl benim haksızlıktan yakınmam lazım. Uyuyamıyorum. Sözlerimin tükenip bu yazıyı sonlandırmaktan korkuyor ve uyuyamıyorum. Yine yatağıma dönmekten korkuyor ve uyuyamıyorum. Hava açılmaya başladı. Yine rekabete girdiniz değil mi gece? Hiç vazgeçmeyeceksiniz değil mi?
Uyuyamıyorum. Korkuyorum artık karanlıktan değil, sabahın olmasından, ilhamın kaçmasından, büyünün bozulmasından, yine sade bir ben olmaktan korkuyor ve uyuyamıyorum.
Uyuyamıyorum. Yeni bir gün doğuyor evet, ama ömrümden yeni bir gün, yeni bir dakika, yeni bir saniye, yeni bir salise, yeni bir an gidiyor…
Uyuyamıyorum. Uyuyamıyorum çünkü geçmişimi kaybetmekten korkuyorum. Evet, geçmişimi kaybetmek. Sen kendini bu haksız rekabete o kadar çok kaptırmışsın be gece, hiçbir şeyin farkında bile olmamışsın.
Uyuyamıyorum. Uyuyamıyorum çünkü yazamamaktan korkuyorum, uyuyamıyorum içimdekileri söyleyemeden gitmekten korkuyorum, uyuyamıyorum zamanla yarıştığımız için. Al işte, bir haksız rekabet daha. Zaman hızlı, biz ise yavaş… Neresinde adalet bunun?
Uyuyamıyorum. Bu zavallı insanlığa uyuyamıyorum. Bu haksız rekabette uyuyup gittikleri için, bu haksız rekabette sustukları için. Nerede o insanlık ki, karşı çıksın zamana? Nerede o insanlık ki, tarih yazmayı bırakıp, kendisi tarih olsun? ! Nerede?
Uyuyamıyorum, gözlerim kapanıyor. Rahat bir yerde değil, asfaltta uyumak isterdim. O soğukluğu içimde hissedercesine uyumak isterdim.
Uyuyamıyorum. Zamanım gittikçe azalıyor. Galiba bugün yine sen yenildin gündüz’ e. Evet, yenilmekle kalmadın, pes ettin. Mücadele etmekten korktun. Sen haksızdın, ben haksızdım, rekabet haklıydı. Zaman doldu nakavt oldun. Hakem saymaya başladı 1, 2, 3, 4, 5,…10. İşte yenildin gece, kabul et. Zamana yenildin, gündüz’ e yenildin. Sana yardım etmeye çalışmadım çünkü ben de bu haksız rekabetin bir parçasıydım.
Uyuyamıyorum. Çünkü o kazandı, evet, o yani gündüz. Kabul et gece, güçsüzsün, galiba sana fazla bahis yatıran yoktu, başaramadın. Eminim kendinle gurur duyuyorsundur, bu haksız rekabeti kaybettiğin için. Aslında bu karşılaşma kimine göre haklı, kimine göre haksızdır.
Bense kararsız olduğum için uyuyamıyorum. Uyumak istemiyorum. İsyan bayrağı kaldırıyorum gündüz’ e ve inadına uyuyorum gece. Gündüz’ ün haksızlığını ispatlamak için uyuyorum. Galiba yine haksız çıkan sen ve ben olduk gece. Bu kez emir büyük yerden… Zaman konuştu ve bu karşılaşmanın haklı rekabet olduğunu düşünüp, galibi ilan etti. Galip insanlık. Evet, gece… Galip insanlıktı. Öneminizi vurgulayan da, sizin için bahse tutuşan da insanlıktı.
Galiba şimdi ben de uykusuzluğa yenildim. Kabul ediyorum. Ama hala korkuyor ve uyuyamıyorum. Ama kimden, ama neden, işte bunu kimse bilemez gece…