Hakka Gitti Hakkı Güleç Şiiri - Veli Bilici

Bugün, gün boyunca kimi gördümse büroda, bana başsağlığı dilediler. Taziye sahibi gibiydim, cümlelerim boğazımda düğümlenerek güç bela çıkıyordu… Biz arkadaştık, Kilis Öğretmenevi’nde oda arkadaşıydık, kardeştik ama bu cümleler söylenirken sanki ağabeyindim, sanki baban gibiydim... Anan kadar olmasa da yandıkça yandım, için için, senin için… Dönüşte istasyonlardaydım. Ben yine istasyonlardayım. Yine trenin içindeyim. Her zaman ki gibi önden ikinci vagondayım. Bu sefer sağ yanımı boş bıraktım, elimde şu akıllı dedikleri bir türlü aklına inanmadığım cep telefonum var. İçinde Bayburtlu bir dost. Bir dürüst adam… Şimdi yine sohbetteyim… Vagonda onlarca insan var… Benim ne yaptığımı bile bilmiyorlar ama ben seninle sohbetteyim. 08 Eylül’de çıkmıştın yola, acelen neydi? Diyemiyorum. İnsan sevdiğine kavuşmak için elbette acele edecektir… Sen de öyle yaptın dost. Eylül’ün ne suçu var? … Ben Eylül’ü yine seveceğim, belki diyorum… Ben de Eylül’de ne bileyim, kim bilir? Belki, ben de Eylül’de gideceğim, sevdiğime... Bu sefer sana yazıp okuduğum dörtlükleri sen duymayacaksın… Kilis baklavacılarına okuyacağım dörtlükleri, ömrüm yeterse… Danışman Bey’e ve bir de Tazebey Bey’e… Mekanın Cennet olsun, Güzel İnsan. Hakkıbey Bey. 12 Eylül 2013 Veli BİLİCİ/MERSİN