Hakim Bey Şiiri - Kerim Yavuz

İnanın buralar beni bitirdi.
Bu ne biçim şehir şaştım hakim bey.
Başıma ummadık haller getirdi.
Anlatayım dinle taştım hakim bey.

Otobüsten indim gün ağarırken.
Dedim dolaşayım vakit çok erken.
Bir hemşehrime hatır sorarken.
Hırsızlar çantamı kaptı hakim bey.

Hırsızın peşinden hızla koşarken.
Bir an tökezledim canım yanarken.
Yere yıkılmaktan kurtuldum derken.
Seyyar satıcıya çattım hakim bey.

Seyyar satıcıda portakal yafa.
Dağıldı meyveler dört bir tarafa.
Kızarak gözüme attı bir kafa.
Dünyayı dört bucak gördüm hakim bey.

Karakola koştum ifade verdim.
Titredi dizlerim yere çömeldim.
Komiserden bol bol tembih dinledim.
Sonra karakoldan çıktım hakim bey.

Lokantaya girdim, bir yemek yedim.
Karnımı doyurdum, hesap istedim.
Cebime bir saldım, cüzdan yok dedim.
Lokantada rehin kaldım hakim bey.

Garsonlardan biri hadi gel dedi.
Belliydi garsonun gizli niyeti
Birisi sırtımdan aldı ceketi.
Bulaşık haneye itti hakim bey.

Bulaşık hanede bir gece kaldım.
Tas, tabak yıkadım, temizlik yaptım.
O gece soğuktan şifayı kaptım.
Sanki Çin gribi oldum hakim bey.

Bıraktılar beni çıktım dışarı.
Aynaya bir baktım yüzüm sapsarı.
Yol aldım yavaşça cadde yukarı.
Bir cami önünde durdum hakim bey.

Namaz kılmak için bir abes aldım.
Ezan okununca camiye daldım.
Dışarı çıkınca şaşırdım kaldım.
Biri kunduramı çalmış hakim bey.

Anlattım imama olan biteni.
Dedim kunduralar daha yepyeni.
Sinirlendi o an kızardı teni.
Bana bir çift nalın verdi hakim bey.

Ters döndü nalınlar yıkıldım yere.
Lanet olsun dedim böyle kadere.
Tükenip gitmeden göz göre göre.
Çare ol derdime bittim hakim bey.

Ne hallere düştüm bu genç yaşımda.
Ağarmadık saç yak dertli başımda.
Ne olur birazcık düşün taşında.
Beni bu çıkmazdan kurtar hakim bey.