* Haki Bakışlı Çakıl Taşı Şiiri - Fatma ...

HAKİ BAKIŞLI ÇAKIL TAŞI
#fatma doğan

Yüreğini, yüreğimden kalkan gurbet gemisine bindirdim o gün.
Sen gelene dek kalabalıklar içinde yalnızlığı giyinip bekleyeceğim gelmeni.
Şimdi, seninle dolandığım sahillerde geziniyorum başı boş avare,
Hani söz vermiştin ya, bana o gün ,vedalaşıp ayrılırken.
Peşin sıra çakıl taşları bırakacaktın, bu sahilde senden bir iz gibi, her yere.
kumlar da bin bir çeşit sana ait olmayan ayak izi, hepsi birbirine karışmış.
Şuan kızıl gün, denize gömülüp gitmekte, yavaş yavaş, gözlerin ufukta batmakta,
Ben dalıp gitmişken, garip ürkek duygular yokladı ansızın , kalbimin en ıssız yanını,
Sessizliğimi ve sensizliğimi fırsat bildiler, belli ki,
Ya gelip giden bu billur dalgaların büyüsüne kapılıp ta ,geri dönmezse , sevdiğin dedi, içimden garaib bir ses.
Bırakır mıydın gerçekten, yapayalnız beni diye, geçirmedim değil hani , ne yalan söyleyeyim istemsizce içimden,
İrkildim o an, rüzgarın kulağıma fısıldadığı, sesini andıran ıslıkla ve ayağıma çarpan dalgaların yüreğimi sırılsıklam eden serpintisiyle.
Eğildim ayak ucumda ,haki bakışlı bir taş bana bakıyordu ,gözlerin gibi mahzun mahzun.
Terketmem diyordu sanki, sen benden geçip gitmedikçe.
Söyle bana , ahu bakışlı yar?
Nasıl böyle güzel bakabilir ki, insana, haki renkli bir çakıl taşı?
Alıp götürdü beni, benden ,hülyalı bakışlarıyla, yemyeşil masallar diyarına bir taş.
Öyle bir işlemiş ki dağa taşa, şu çakıl taşına bile, senin cevherindeki hal,
ey yar! O diyarlarda her yer buram buram sen kokar.
Her şey bana senin ahu gözlerin gibi bakar.
Ruhumu aydınlatır, yansıyarak, sırlı aynalarıma değer, ruhundaki sürur,
gülümser yüzüme her mevsim baharın güleç yüzlü nadide gülleri,
Gönlümde şakır durur kulağıma, sesinin en tatlı nağmelerini bülbüller, kemanlar, kemaneler.
Ey yar! Her zerremin ibriğinden dökülür aşk, yağmur misali damla damla sen yağarsın kalbime,
Say ki, sen benim denizimde tuzumsun, Göğümden süzülüp gelip, omzuma konan umut,
Kök saldığım toprağım da yeni çimlenmiş tohum.
Ey yar! Yalçın Dağlarımın doruklarında, gönlümü çelen kardelen,
şakaklarımda karlardan başını uzatmış nevbahar.
sensin yüreğimi sıcacık ısıtan aşk-ı har, ateşinde cayır cayır yandığım nar.
Biliyorum Ey yar!
Bırakmazsın, yaralayamazsın gönlümü bile isteye? Sen hep deva ve şifa üflersin, yaralarıma?
Lavanta kokulu sokaklarında gezinir durur, aşk takunyalı gölgem, ayaklarının ucuna basarak.
Her adımda senin gönlünün kapısını tıklatırım, biraz mahcup ve biraz da utanarak.
sepeler üstüme tozunu, Aşk,
Başımdan dökülür her yağmurda, damla damla yağar gönlüme yazılan adın ,
Fırından taze çıkmış ekmek kokusu gibi her defasında ,cezbeder kendine beni, şiir kokulu kadın.
Söyle sevgili neden ellerin bu denli narin ve küçükken,
yüreğin böyle deryalar kadar sonsuz ve derin?
Neden her şey senin gözlerinden bakınca böylesine güzel , zarif ve narin.
Ey sevgili seninle öğrendim, Küçücük şeyleri bile ben ,büyük büyük sevmeyi.
Değersiz göze görünmeyen ne varsa her birine bir kıymet yükledim senin güzel yüreğinden.
Ucunu kopartıp bölüştüğümüz, sıcacık ekmek en tatlı şey benim için dünyada,
Elimde tuttuğum çakıl taşlarından bile ellerin uzanır gurbet gemisinden, yalnızlık giyinmiş kalabalığıma
Ayağıma düşen hiç bir yaprağı kıyamıyorum, ezerim de üzülür, kırılırsın diye bir an.
Nice güzel düşler kurduk biz beraber, o Düşen yapraklar gibi küçük küçük umutlara tutunan.
Papatyalardan ördüğün taç ,kimde güzel dururdu ki senin başından başka.
Sahilde yürüdüğüm kumlara, kimin daha güzel çıkardı ayak izleri, kimseninkine değmeden.
Ve kim haki renkli bir çakıl taşından dahi böyle büyük bir aşkla bakabilir ki senin haki gözlerinden başka .
(FATMA DOĞAN 16 OCAK 2025/TURHAL)