Hakan Yükün Şiirleri - Şair Hakan Yükün

hey ercai güzel.
saçlarında tutsaklığının dağınıklığı;
gözlerinde isyanın berraklığı var.
hava sahama girme düşersin,
kara sularıma inme bitersin.
hayata rest çekmişim;

bir yolcu geçer yaşlı viran handan,
Salık köpekler havlamadan,
eşşeklere yüklenmiş kaçak zaman.
bir yolcu gezer,yittiğini anlamadan,
önceleri insan.
bir yolcu göçer şu handan,

güneşsin,
yeşil bitkilerde özümleme;
ilk meyvesinde besmele
şimşeksin,
bulutla kavuştu toprak rahmete,
sevgilisin,

Ömür ve Can çekişiyor.
Can gidiyor.
Ömür bitiyor.
H.y.Ömrümün manası,canımın cananı,
bak yüreğim titriyor.

ve o insan! süresizce kaçmıştır.
belki bir çift gözden.
şeraba dönüşen üzümden.
firar edemedi gölgesinden.
kalpler ketum,yaşlanır yaşanmaz gerçekler.
dilde nameler,gençtir yaşanır gölgeler.

Suya düştü gözler,
Gözlere alem düştü.
Bir düştü,
Düş düş bölündü.
Son bölümdü,
Parça parça söndü.

üçyüz altmışbeş günü versem sana,
dünyanın tüm çiçeklerini dersem sana,
yakut,zümrüt ve elmas işlesem başına
,saçlarında ak bir telin esmerleşir mi öğretmenim?

Çıplak ayaklı bir çocuğun bastığı toprakta üşüdün.

evrene saçılan ışıklar
milimetrik raylarında yolunu sürüyor.
görünenin ardı,
duyulanın yanıbaşı,
dokunamadğım,
koklayamadığım ve burukça tadım.

çöllerden kutuplara
asi bakışlarında dönence
aşmaz çizgi arasında
kalp atışların dönmesende

yediveren haki toprakta

kurtların ulumasında karaca,
alaca ve zindan baş ucumda.
gözlerimde korku ve yüreğimde acın
söz verdiğim.
hislerimi öldürür mü
bahsettiğin değişim....