Seni yaratabileceğin en sonsuz hayallerle seviyorum!
Belki okyanusta toprağa gömülü ufak bir taşım
Belki bir karıncanın ayak ucundayım
Belki de sadece bir ekmek kırıntısıyım
Gönlümün hiçbir şekle sığmayan dünyasıyla
Seni en küçük noktalarda bile yaşıyorum...
Dünyanın en güzel çiçeklerini
İstemiyorum ben
Bir güvercin, masmavi
Öyle ki;
Kanatları gözlerim olsun...
Bir gülüşünle daha çok hüzün,
Bir damla gözyaşınla daha çok daha çok özlem,
Her gökgürültüsünde daha çok korku,
Her fırtınada daha çok kayboluş;
Tek olan 'sen'de daha çok 'ben'
Çok olan 'sen'de daha çok sen
Kendimi anlatabilmeyi ne kadar çok isterdim
Ya da yeniden doğmayı
Var olmayanı yaratmak isterdim
Ya da olanı yaşamayı
Yağmurun beni sırılsıklam etmesini isterdim
Ya da bir yağmur damlası olmayı
Bir avuç toprağı yeni alevlenen ateşin üzerine attık
Rüzgarla birlikte baş döndüren şişelere haber attık
Düğümlenmiş ipi çözüp içini tek tek boşalttık
Sanma bir şey aldık hayattan ne de ona bir şey kattık
Sabaha kadar gözlerim kapanmıyor
Bir özlem bu içimde yıllardır kaynıyor
Ne bir çare buldum bu belirsizliğe
Ne bir arkadaş;kalbim şimdi ağrıyor...
(26 Aralık 2000 15.50)
Senden sakladığım bir şey var
Daha önce söylemediğim,
Not aldığım bir kağıt var
Çöpe atıp alamadığım,
Denizimin kıyısında balıkçı var
Elimdekileri taneyle sattığım,
Kalbimin tarihi dönemlerini inceledim,
Çok çok eskilere dayandı
Eklemeli bir yapıya sahipmiş,
Harf değişimleri onu tatlandırdı...
Sesini duymak da güzel görmeden seni
İyiyi,güzeli paylaşmak kırmadan seni
Sensiz olmuyor be,olmuyor dostum
Yine seni arıyor bu gözler,yine seni...
Senden bütünlemeye kaldım bir kez daha
Dipnotları okumayı unutmuşum,
En sevdiğim elaya prangalar vurmuş akşamlar
Seni senden sormayı unutmuşum...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!