Ben bir deniz olsam
Sen benim okyanusum olursun
Ben bir kuş olsam
Sen benim kanadım olursun
Ben güneş olsam
Sen benim ışığım olursun
Umut dolu umutlarla açıldık engin denizlere
Eli boş gidilmezdi gözü uzaklarda bekleyenlere
Kara göründü diye bir ses gelince kulağıma
Gözyaşımı gönderdim oraya umudumu tazelesin diye...
Yüzünden akan yaşlar
Bana tanıdık geldi
Sanki bunlar senin değil
Benim yaşlarımdı
Yoksa onlar seni de mi terk etti?
Fırçasız ressam, kalemsiz şair
Yine de aynı aşka dair,
Tek farkları
Biri dilsiz biri sağır...
Dünyanın en güzel çiçeklerini istemiyorum ben,
Senin varlığını bilmek yetiyor
Buğulu camekanlardan kaçtım ben,
Bana senin ismini söylemek yetiyor
Bir bilip bin söylemek nasip olsun...
Seni yaşamak yüzyılı yaşamak gibi
Karda açan narin çiçeğim
Seni bilmek hayatın anlamı
Ben yine özledim seni uğur böceğim...
(21 Aralık 2000-20.35)
Yeşilin kokusunu,sevginin tadını özledim
Yağmurun yağışını,karların eriyişini özledim
Daha kapanmadı kapılar ışık var uzaklarda
Ben yaşamayı,ben sevneyi özledim...
Bir lahite hapsolmuş gibi ürkek ve titrek,
Bu benim bedenim;
Sözgelimi bir şair handikapının içinde
Hatıralarım hayatıma eşit,
Şarkı sensin,sözleri de benim...
Saçlarının mahkum olduğu
Kar taneciklerini bekleyedur,
Daha ne yel değirmenleri
Çağıracak seni...
Yollar tıkandı seni ararken karanlıklarda
Beni özlemin sardı sensiz geçen dakikalarda
Bir sesin bile yeterdi hasretini hafifletmeye
Oysa ben seni isterdim her anımda yanımda...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!