Hakan Tırlık Şiirleri - Şair Hakan Tırlık

Adım adım yaklaşıyor
Nefesi sanki ensemde
Gelen ölüm değilse de
Omzum yükünü taşıyor

Düştüm dizlerim yara içinde

Ah şu iyi yanım
Her gülümseyişi aşk sandı
Dayandı yüreğim
Hem de çok dayandı
Küle döndü közlerim
İçinde ruhum da yandı

Ey yüreğimin delisi sevgili
Anason kokan bir gecede yazıyorum sana bu sözleri
Şimdi ne susturabilir beni
Ne durdurabilir ağlayan bu gözleri
Bu gece kalemim
Yaydan çıkan bir ok gibi

Bir kez tadını aldığında yalnızlığın
Farkına varırsın kalabalık ıssızlığın
Sahteliğin , yalanların, vefasızlığın
Seni nasıl doyurduğunu anlarsın

Omzuna aldığın yükün ağırlığını

Anne
Aç kollarını ben geldim
Yüreğim derin yaralar içinde
Bu yara başka yara
Üfleyince geçmiyor

Peşimde bir yığın kötü anılar var
Bir yolunu bulup
İzimi kaybettirmem gerek

Ağırlığı kalbimde dünyalar kadar
Bir ara durup

Ahu gözlü bir ceylan idi
Boyu 1.70 saçı kumral idi
Güldüğünde cennet
Üzüldüğünde hayat cehennem idi
Ayrı düştüm sevdiğim senden

Başımda döner kara kara bulutlar
Yağmur olup döküldü dökülecek
İflah olmaz ruhumda derin yaralar
Dikiş tutmaz oldu söküldü sökülecek

Mevsimi kış gelmez artık ömrüme bahar

Sustuğum anlar var
Derin bir nefes alıp
Yüzümdeki o saçma gülümsemeye devam ettiğim
Hakettim mi diye düşünmek değil de
Kendime kızdığım anlar
Sorguladım ben de elbet

Uçurumun ucundayım
Düşüyorum
İçimde yangınlar var
Ama ben hâlâ üşüyorum
Gözümde yaşlar
Dilimde yakarışlar