Korkunun anlamı belkide sahte bir anın bedeli
Sıradan bir yaşam sıradan bir ölüme varmadan
Baktığım ana sahibim gözlerinde
Gülüşünden tanıyabilirim mutluluğunu
Gözlerindeki şiiri okuyabilirim gece siyahını akıtırken zamana
Çok derine bakmıştım hiç bilmedin bunu
Baharı kaybetmiş beyaz kelebek
Dokundum yağmur oldu düşüme
Ellerine kondu beyaz kelebek
Yaşadım düş oldu ölümlerime
Ellerindi beyaz kelebek
Düşledim gözlerinde
Ben bir ışığım korkakça bakan karanlığa ait
zamanın ötesindeki yaşamların anlık mutluluklarını
saklayan renklerdeki sıcaklığım;
Bulunması güç bir düş gibi, daha vahşi bir sessizliğin ortasında elleri kanayan bir yolculuğum sana doğru...
Senin var olduğun anlarda içimdeki uçurumun kenarında oturup baktım yüzüne düştü düşecek melodiler, renkler
Bırak düşsün hüznün ıslaklığı,sorgulanmaz acılar
Bırak gerçeği yaşadığın gerçeğindir biliyorsundur zaten
Kelimeler yaşanmış anlara sığınır
Bırak tutma düşlerimi kendin olmaktan çıktığın an sensin senin gibi
İsmini ses yapan boşluk ben ağladıkça yükselir ben öldükçe düşer parçalanır
her şey anını yaşıyor
Düşen bir ıssızlık
koşan yağmurlar
bulutlar ellerinde sen gülümsediğinde
kendine ait içinden gelen herbir yaşam
rengi soluk çiçekler topladık düşlerde açmış
su rengi bir ölümsün sen hüznü mutluluğundan taşan
Adı düş bu şarkının içinde binbir melodi
Binbir renk var yüzünün geceme sergilediği
Tüm bu sesler senin nefesinden yayılıyor içime
Küçük bakışlarının ardında geziniyorum
Orada kocaman bir dünya var
Senin bile bilmediğin tüm renkler saklanmış
Ellerim çağırıyor sesini paramparça sessizliğe
Düşlerim savaşıyor uykumla gecenin içinde yorgunluğu zamanın
Her bakışına bir kelime kondu
Karanlıklar var oldu içimde
Sesine sığındım içimdeydi bilemediğim yollar
Gittikçe küçüldü gece gün ağladı gökyüzünde
Soğuk bir gece, sakin bir düşe doğru gözlerimi kapadım
Bir an içindi tüm gördüklerim bi an için çekip gittim
Gece karanlığına bürünüp kayboldu o an
Tüm YANLIZLIK buradaydı ve onu anlamlı kılan SENSİZLİK zannetmemdi
Zaman yine kendi başınaydı ve bizler her şeyi saatlerden gördüğümüz kadarıyla biliyorduk
Gökyüzü bir renk daha buldu zaman diye bir bahanesi var sebeplerin
Çok daha fazla olacaksın kendine
Nedenini bilerek yeniden değil
En başına tanık olacaksın duyguların
Bir DAMLA değil gözyaşı çok daha fazlası
Ve bilerek susmak zorunda olmak değil acı
Ne anlatmak ne öğretmek bu
Gökyüzü çığlıklarını saklıyor
Umursamaz rüzgara
Gece düşüme kavuştu avuçlarına tutunuyorum düşmemek için
Bu sessizliği hatırlıyor yüzüm
Bakışlarımdaki boşluk bakacak bir sen bulamadığından gözlerimin
Bir kenara itilmiş yığınla suç var içimde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!