bir kadın vardı
aşık olmaktan korkardı
düşlerim vardı
geldi elimden aldı
çünkü o aşık olmadı
Yüreğimin üzerinden akan soğuk bir sel gibi sen.
Yüreğine kapılıp eriyen bir mum gibi ben.
Sen delice akıp giderken benden,
Sessizce soğuyup, donuyordu bu beden.
Gözlerinin içine bakarak eriyordum ben.
Kalemimi elime aldığımda,
Herşey bitmiş olacak.
Yazdıklarımı bir bir,
Bütün dünya konuşacak.
Rahatsız olunan şeyler,
Gün Gelecek Sende,
Beni Unutacak Mısın?
Yaşananları Maziye,
Giderken Gömecek Misin?
Kalp Günün Dostu,
Kenar mahallelerde büyüdük biz,
3-5 sokak arası hepimiz,
Hep kenarlardaydık şehirlerde,
Kıyıya vurmuş balık gibi nehirlerde...
Biz büyüyünceye kadar kuşları sevdik.
Solan güllere mi yanayım?
Yalan günlere mi?
Sensiz geçen günlere mi yanayım?
Benden alınan yıllara mı?
Nereye gidiyorsun?
Gitmek için erken değil mi?
Yaşadın, bitti mi aşk?
Herşey bu kadar mıydı?
Noldu niye susuyorsun?
Aşk hani yılmadan, usanmadan konuşmaktı.
Benim hiç kalemim olmadı bilir misin?
Sivreltmedim doyasıya ömrümü.
Hiç incitmedim silgimi,
Yazamadıklarımı aklımdan silmek isterken.
Solarken ömrümde kareli yapraklar,
Silik silik hatırlamak seni
Gök gürültülü sağanak yağışlı
İstasyonun hemen altında
Trenler geçiyor ömrümüzden
Canına yandığım ömrüm
Ne kaldı geriye bizden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!