Hak dilerse ateş güle çevrilir

Toprağın bağrına nur indiğinde,
Bir nüve den nice canlı dirilir.
İlâhi yaradan ol dediğinde,
Ruh verince aşkı kalbe örülür.

Kün alemde mahlûkatın en hası
Et kemik topraktan hilkat mayası
Cennetten sürülmüş adem havvası
Zahirinde insan diye görülür

Ezeli ebedi sonsuzdur onun
Mahfuzda saklıdır bozulmaz kanun
Leylâsına aşık olmuşsa mecnun
Berzah âlemin de sırra erilir

Ademi kandırdı melûn iblisi
Büyük bir sınavdı Nuh'un gemisi
Sana ibret İbrahimin kıssa'sı
Hakk dilerse ateş güle çevrilir

Kul Tuncayım Ruz-u mahşer divanda
Tevhid kuşanır san fani cihanda
Cenneti bir yanda tamu bir yanda
Mahşerde mizân-ı önen kurulur.