Hak Desin... Şiiri - Mehmet Şahan

Ya Rab, yandır özümü; kavruldukça Hak desin,
Hakk’tan gelen her neyse, bana müstahak desin!
Çiğ kalmasın tek zerrem, küllenmiş köze dönsün,
Öyle pişsin ki nefsim, tekrar, tekrar Hak desin,
Hakk’tan gelen her neyse, bana müstahak desin!

Açılınca çenesi, sanarsın ki laf dağı,
Dikkatlice dinlesen, her cümlesi gaf dağı,
Enginleri beğenmez gezdiği yer Kaf Dağı,
Öyle düşsün ki nefsim, kaldır beni Hak desin,
Hakk’tan gelen her neyse, bana müstahak desin!

Hasat yapmak isterse sebat etsin işinden,
Her çiçekte bal olmaz, ilham alsın eşinden!
Çeksin ilmin kahrını, ayrılmasın peşinden,
Öyle koşsun ki nefsim, durdur beni Hak desin,
Hakk’tan gelen her neyse, bana müstahak desin!

Eren gönlüm ağlasın, uzatsın seferini,
Esen yelim dağlasın, ağlatsın neferini!
Yürek selim çağlasın, yıpratsın çeperini,
Öyle coşsun ki nefsim, oldur beni Hak desin,
Hakk’tan gelen her neyse, bana müstahak desin!

Boş yere eğletmesin görmeyen o gözüne,
Boş işler söyletmesin yer tutmayan sözüne!
Boş şeyler yükletmesin bedenine, özüne
Öyle taşsın ki nefsim, doldur beni Hak desin,
Hakk’tan gelen her neyse, bana müstahak desin!

Şahan der ki Allah’ım, aşkın yetir gönlüme,
Aşk sarhoşu olsam da getir beni kendime…
Beni bana bırakma, ateş düşür kalbime,
Öyle yansın ki nefsim öldür beni Hak desin,
Hakk’tan gelen her neyse, bana müstahak desin!