Hain Kar Hain Kış Şiiri - Sefa Sürücü

Bir kış günü,hava sert ve soğuktu
Neredeyse kan ağlayacaktı göz pınarlarım
Nefesim çıkmayacak kadar sesim boğuktu
Bu saatlerde yol alıyordu ayaklarım
Bakışlarım koyu bir ahenkti
Tıpkı yanar yanar tutuşur nidasıyla
Gölgeler donuk,karamsar renkti
Kış mevsimi,kış havasıyla
Yer çöküktü,toprak kayıyordu karla
Kimileri efkar dağıtıyordu sazla,neyle,kavalla
Bir sığınacak dal ister gibiydi köpekler
Vicdanım haykırıyordu: Nerede insaniyetim
Soğuk döşekler üstüne oturuyordu kimsesizler
Bir yazı tura atsak da ben kaybetseydim
Kış mevsimi,bir hırçın soğuk yakalayıverdi
Gülmeye devam ediyordu hain kar
Gönlüm bu kışta bir şeye erdi
O da beni benden alan bir efkar