Hacı Mehmet Erol 2 Şiirleri - Şair Hacı ...

Her telefonun çalışında sen,
diyerek açıyorum.
Ve sen olmayınca dalıyorum,
sensizliğe hayallere.
Bu sana sitemim değil,
tatlı belam.

Telefonun her çalışında sevinerek
açıyorum,
Açışımda sen olmayınca dalıyorum,
Sensizliğe, sevgisizliğe…, adım adım.
Yalnızım, yalnız haykırırım sensizliğe,
Neredesin neredesin diyerek zaman

Bir yetim, öksüz, zavallı gördüm mü,
içim cız eder yanarım.
Ağlamak isterim, ağlamak teselli ederse yüreğimi.
Gönlüm geniştir, uçsuz bucaksız,
Gönül toprağıma sevgi eker sevgi biçerim.
Gül yetiştiririm rengarenk.

Yüze gülen dostum diyen bu dünyanın,
insanları yalancı.
Şu ev, şu sokak buralarda ne varsa,
hepsi bana yabancı.

Bir gece,
Sahil bomboştur şimdi,
Yollarda ümit var, hasretle bir,
Odamın ışığı yanmıyordur,
Kitaplarım kapalı ve suskun,
Masamda kalemimle kâğıdım ayrı

Bir kızı olmanın insanın,
Sevginin çiçeği açar yüzünde inanın,
Gökten inen bir melektir o,
Babasının biriciği, bir taneciği,
Tüm yorgunluklarını alır onun bir gülücüğü, bir öpücüğü,
Her kapı sesinde koşar, babacığım diye.

Bir oğlu olmalı insanın,

Oğul gibi oğul, adam gibi oğul.

Adam insan demektir, kızı da olur, erkeği de,

Bir kışın sabahında yalnızım
Bebek Parkı’nda,
Yalnızlığımın, sadece sadece boğaz ve kar farkında.
Boğaz bulmuştu ak ve temiz kardeşini,
Bense daha yeni kaybetmiştim sevdiğimi
Kıskandım yakınlığını karla boğazın

Dışarısı soğuk, yağar lapa lapa kar,
Burada arkadaş sadece ıssız dört duvar,
Bu günleri acaba hangi yıllarım anar,
Çekmekmiş kaderim neyleyim,
Boş yere ümitlenme Aydın’ım,
Bu kış yine köydeyim.

Sen erişilmez orkide,
Su üstünde nilüfer,
Asil aşkınla lale,
Aşk merdiveni fujer.

Kırmızı gül ateşli,