Hacer Gülten Ataalkın Şiirleri - Şair Ha ...

Ayrılıklar bir gün biter,
Tasalanma,deli gönül.
Ağladığın artık yeter,
Sil gözünü dertli gönül.

Gurbet saçın ağartmışsa,

Bir küçücük deredir,şırıl şırıl akarken,
Birden çağlayan olur yavrusuna bakarken,
Okyanus gibi engin sevda onu yakarken,
Kadındır onun adı,çözmek zordur denklemi.

Ondaki kıvrak zeka olmazları oldurur,

En büyük sevgi ile açtın gözümü,
Dualarla bezedin mahsun yüzümü,
Şevkatinle sardın,yudun özümü
Gönüller sultanı biricik annem...

Dünyanın en büyük sevgisi sende,

Nehirler gibi coşku senin dileğin, İnsan sevgisiyle dolmuş yüreğin; Layıksın sevgiye bilirim seni; Geçmişi unut da sen dinle beni! Ümidin dirilten nefesini duy; Ne sen üz kimseyi; ne üzene uy... Aşıksın bilirim sen gülen yüze; Her zoru aşıpta,çıkasın düze... Aldırma namert in kötü sözüne; Gel,gülüver gitsin,onun yüzüne...... Rabbimin yazdığı o yüce yazgı! O gülen gözlerin,görmesin yargı... Garip Gül söyledi:Ömrünce hep gtül! Gönlünün bağında,şen ötsün bülbül... Sev,sevil; mutlu ol; olmasın tasan; Sevgiyi korusun,kuralın,yasan...

bir ince sızı gibi,tüm ovayı sarıyor; Dertli,dertli inleyen; derenin hazin sesi. Derdine bir arkadaş,bir aşina arıyor; Rüzgarın o elemli çağlayan gür nefesi... Hançerlenmiş bir yürek misali; akan sular! Yatağını; çılgınca eritip,tüketiyor; Ayrılık çilesini; fısıldaşan kuytular; Bu elemli şarkıya; bestsler ekletiyor! Bin elemle yoğrulmuş; ovanın şen bestesi; Ayrılık yanık,yanık,inletmiş şu dereyi! Buruk bir şiir olmuş,rüzgarın şen güftesi; Ayrılık hazin,hazin saralı bu yöreyi... Bülbül gülden ayrılmış; ben yardan ayrılalı; Yağmur,topraktan ayrı,sohbet dudaktan ayrı! Kalpler sevgiden yoksun,kupkuru kuruyalı! Yar ayrı,yaren ayrı; gönül gönülden ayrı...

Kıminin zalim dili; Bulutlar gibi Kara;
Ne bir tatlı söz söyler ne gülümser ağyara,
Kiminin hasis eli, zifirler gibi Kara;
Ne bir hayra uzanır,ne sarmak ister yara,
Kiminin soğuk kalbi,geceler gibi Kara,
Ne sevgiyle ısınır,ne aşkı eder para!

Buğulu gözlerin yeşildi senin
Bir gül yaprağına benzerdi tenin,
Söyle oldumu hiç böyle sevenin?
Gönlümü çalıpta kaybolan güzel.

Gülüşün abağladı gönlümü sana

Ömrün nice yaz günleri,
Geldi geçti,geldi geçti;
Toz pembe yüzlü dünleri;
Selam verdi,geldi geçti!

Gönlümün gonca gülleri,

Ne büyük umutlarla,açmıştık ilk sayfayı,
Nasıl da tüketildi,bir yılın onca ayı?
Yeni Yıla bağladık şimdi mutlu olmayı;
Hoş geldin ey Yeni Yıl; Yeni umut hoşgeldin!

Savaşlar bitecekti; kan hiç dökülmeyecekti;

Dolun aya ram olmuş,
Bugün o asi sular.
Dağ taş mutluluk dolmuş,
Lal olmuş kıpırtılar.

Altın tozu serpilmiş,