Hacer Gülten Ataalkın Şiirleri - Şair Ha ...

Dünyayı dolaştım ben karış,karış;
Dostluğum bilen bir dost bulamadım!
Nice müşkül oldu gerçeğe varış;
Vefamı bilecek dost bulamadım.....

Billur ırmaklarım,dost diye çağlar;

Severim arıyı,kuşu severim;
Ulu Rabbim onu yaratmış diye!
Severim yapılan işi severim;
Kullara çalışmak muratmış diye…

Sevgiye açılsın kalpler dilerim;

Sevgi ıramğında bir damla suyum;
Sevmek düşüncem,sevmektir huyum.
Sevgidir ekmeğim,yemeğim suyum;
Hayat girdabında sakin bir koyum
Sevgi denizinde bir damla suyum...

Kimi canı candan eder``
Kimi uzar uzar gider
Kimi başlamadan biter
Diller diller zalim diller...

Kimi kapıları açar

Gönül bir bilmecedir; çözmeye bilek gerek; Bazan azgın bir nehir,geçmeye yürek gerek, Bir ipek çilesidir; seçmeye dilek gerek... Gönül,gönül ah gönül; Sevda sana taht gönül! Kah saraylarda yaşar; Başında tacı gönül; Bazen viranelerde; frakirler harcı gönül; Kutupta hurma olur,Halepte,karcı gönül... Gönül,gönül ah gönül, Kalpler sana taht gönül... Kah dünyalar tatlısı bir sülün boynu ister! Kah sımsıcak,vefalı bir ana koynu ister; Gönlüm cüce olsada,yarini boylu ister... Gönül,gönül ah gönül; Rüya sana yar gönül... Rüyalar ülkesinde sultan olur salınır; Bir şirin koy gibidir; sahilinde kalınır, Bazen de girdap olur; Boşluğuna dalınır... Gönül,gönül ah gönül; Dünya sana dar gönül... Kah gül olur açılır,kah dökülen yapraktır; Kah kaya gibi serttir,kah vefalı topraktır; Bazen elle tutulur,bazı zaman seraptır... Gönül,gönül ah gönül; Kalpler sana taht gönül... Bir demir kapıdır ki; açıpta giremezsin! Sonsuzluk kadar uzak,bakıpta göremezsin; Gönül öyle bir denklem; Bilgiyle çözemezsin... Gönül,gönül ah gönül, Uyamam bırak gönül...

Sen gittin gideli bil ki; yetersiz mısralarım;
Sen gittin gideli yarı,o tatlı uykularım;
Sen gittin gideli,fakir sebepsiz duygularım
Çok özledim sesini,seni özledim annem.

(T) an yeri ağardı dilimdesin sen;
(A) nılar rüzgarı başımda esen,
(N) asıl unuturum''sen canımı ben''?
(J) iletle doğranıp,yok olsa bu ten;
(U) mudu, hayatı alsada benden;
(M) abed-i sevgimde doğar yeniden

Öyle bir hayatki bu; Ruh ayrı,beden ayrı, Öyle bir yolculuk ki,; yol ayrı,giden ayrı; Neden ayrı bütünler,gün neden,neden ayrı? Bu yaşam bahçesinde,gül ayrı,diken ayrı Bir onulmaz yara ki,dert ayrı,çeken ayrı; Neden bükük belimle ben ayrı,büken ayrı? En güzel dualarda,dil ayrı,dilek ayrı! Giydim dert yeleğini; ben ayrı,yelek ayrı! Bana çengelin attı; Ben ayrı,felek ayrı! Hayat nazlı bir fidan; suyunu veren ayrı! Dünya bir İrem Bağı; Bu bağı gören ayrı! Kader suçlanır durur; ağını ören ayrı...!

Ömrün nice yaz günleri,
Geldi_geçti,geldi_geçti;
Toz pembe yüzlü dünleri;
Selam verdi,geldi_geçti...

Kapılmışım kader atlı,
O rüzgarın hür seline;
Kimi acı,kimi tatlı,
Günlerim uçar eline!