Zalim Kurabiyeler Şiiri - Emre Gaviyel

Gözlerim timsah,
gözlerim bir kertenkele gibi.
bakışlarımı dikmişim serseri ve korunaksız sokaklara,
kafamın içinde dünya ve kainatın şu güzel
rastlantısallığı,
rastlantısallığı bozan şu kötülük ve
canım sıkkın.
gücün ne olduğunu anladıkça,
yüzüme düşen şu gülümseme.

İşte hayat,
istanbul kazanda kaynıyor
kazanın altındaki ateşin dahi hırsızları ve arsızları var.
ben benim,
hangi sitem, hangi eylem
bir kertenkeleyi güzel ağaçların dallarında gezmekten
uzak tutabilir.
ideoloji?
ideoloji insanlık.
ideoloji,
ağaçların dallarında gezebilen mutlu bir kertenkele olmak
ve ölmek.

Sıfatları önemli kılan hülyalar etrafı sarmışlarsa,
mertebeler ve makamlar ulaşılmazlığını ilan ettilerse,
güzel kurabiyeler ve
lezzetli çaylar dahi
cebimizin boşluğunu bize hatırlatacak kadar zalimse,
düşünecek ne vardır
yaşamak için bir kez daha kalkmak ayağa,
neyi eksiltecektir yaşadığın ömürden.
ormanında mutlu bir kertenkele olmak
tabiatın yazılı kanunlarına aykırı değildir
yaşamak.
ancak aykırılaştırılmıştır,
habersizce yaşamak.

2023
26 Şubat / Emre Gaviyel