Habibe Merih Atalay Şiirleri - Şair Habi ...

Habibe Merih Atalay

Yıkım
Coşkun ırmak
Irmak boyunca akacaktır
..kacaktır
..acaktır
..caktır

Devamını Oku
Habibe Merih Atalay

Uzuyor
Sarıdan beyaza sıcaktan soğuğa
Büyüyor iki nokta
Artık daireler var

İçinden geçiyor yılan gibi bir birinin

Devamını Oku
Habibe Merih Atalay

Gölgeler
Lamba tavanı
Aydınlatmaz yükseltmez
Çift bornoz yaşamı

Beyaz yeşili

Devamını Oku
Habibe Merih Atalay

Yalnızlığı unutuyordum sende
Geri gönderme
Gönderme aşkımı diyordum
Varsın kalsındı
Senle yaşar, sensiz ölürdü o

Devamını Oku
Habibe Merih Atalay

UMUDU KENDİN VAR ETMELİSİN

-Umudu kendim var etmeliyim. İyilik umudunu, iyi olma umudu; her şeyi yoluna koyma umudu; kayıpları telafi umudu; güçlenme umudu; başarma umudu. İçimde bir umut oluşturmalıyım, yüreğimde bir umut uyandırmalıyım.

-Başından beri kendini cezalandırdığını biliyorum. Yarı ömrün bunu çekmekle geçti. Kendini idamdan kurtardın ancak müebbetten kurtaramıyorsun. İdam edilseydin çoktan çürümüş olurdun ama şimdi ömür boyu çekiyorsun. Sana idamı ve intiharı yakıştıran, kendini bir şekilde sonlandırmanı bekleyen arkadaşların var biliyor musun? Şu an bile bunu gerçekleştirsen hiç şaşırmayacaklardır. Senden yapmanı bekledikleri umdukları şeyi yapmadıkça bu işe kalkışmadıkça eminim onları daha çok şaşırtıyorsundur. Kendilerini senin yerine koyup baktıklarında gördükleri bir utanç tablosundan başka bir şey değil ve böyle bir hezimetle yaşamaktansa... diye düşünüyorlar anlaşılan... sanırım kimse böyle bir durumu senin yaşadığın kadar uzun yaşayamazdı. Beni de çok şaşırttın aslında. Bir ceza ve tecrit evinde tutulmak sana nasıl koymuyor anlayamıyorum. Nasıl özgürleşmek istemez insan? Nasıl her gün firar etme planları kurmaz? Diri diri gömülmeye nasıl böylesi bir rahatlıkla rıza gösterilebilir? Bu günlük işkenceye nasıl katlanabiliyorsun, hayret içindeyim!

Devamını Oku
Habibe Merih Atalay

Fısıldaşan esintiyle girdaba kapıldı
Sürükleniyor toz zerrecikleri
İnce bir duman yükseliyor göğe
Öpüyor sessizliği

Salınarak genç kız tazeliğinde

Devamını Oku
Habibe Merih Atalay

KUR

Giderek daralıyor işte çemberleriniz. Köşeye sıkışmışsınız çaresiz. Yaşama iç güdüsünden başka bir dürtü değil bedeninizi ayakta durmaya zorlayan. Geriye dönüp - hayır - kafanız mı basmıyor zekanıza mı yenik durumda zekanız, çekip çıkartamıyor çekip çıkarttığını da gömüyorsunuz tekrar toprağa. Basit bir çözüm uyduramıyorsunuz... O ve siz. O kim'di? Siz kim?

Aletlerimiz makas bıçak balta kama testere hepsi boğmaya kesip doğramaya biçip parçalayıp ayırmaya yarayanlar. İğne yok iplik yok tığ şiş yok örmek dikmek yok hepsi sökülüş hep canhıraş bir yırtılış.

Devamını Oku
Habibe Merih Atalay

Seni seçtim.
Sana akıtıyorum yaşam özümü.
Ama boşuna bir gayretle.. gibisinden
Bir ümitsizlik girip çıkıyorsa da arada bir
Kalbin aralığından
Yine de korkarım

Devamını Oku
Habibe Merih Atalay

Aşığım her doğan güne
Aşığım her açan düşünceye
Aşığım gecelere..
Aşığım hecelere..
Aşığım bilmecelere..
Bütün bilinmeyenlere

Devamını Oku
Habibe Merih Atalay

O denli ki
Sanki ceza olsun diye
O kadar ki
İntihara bile değercek hal yok
Yenileyin hayata döndürülmeye sebep

Devamını Oku