H e r k e s ş a i r o l a m a z

Ayrılık dalına konmayınca
Gurbete naçar varmayınca
Çaresizliğin bedeni sarmayınca
Ağına takılıp, garip kalmayınca
Hasretini çekip sılanın sessizce
Gün batımında tortusu kalıp
Yüreğine sızı düşmeyince
Bilemezsin sılanın kıymetini
Duyamazsın hasletini, özlemini
Şair olup dökülmezsin dizelere
İnceden, inceden yanmaz özün.
Ah bizim oralar! Diye başlamaz sözün
Havasını, suyunu, dalını, toprağını
Düşlemezsin, yürekte, yanmaz közün
Burnun direği sızlamaz, ağlamaz gönlün
Kirpiklerin ıslanmaz, uykuların kaçmaz
Düğüm, düğüm olmaz boğazın
Kaleme sarılıp sitemin, nazın
Saza, söze kelam olmaz
Ozana, şaire cevher salmaz.
Ne zaman yanar sıla hasreti
Yunus olur gönüllere akarsın
Karacaoğlan gibi Çukurova gezersin
Dertli olup beyit dizersin
Köroğlu gibin Bolu Dağına nam salarsın
Ran olur köyünün yağmurların dilersin
Namık Kemal gibi zindan gezersin
Akif gibi marşlar düzersin
Yasaklı ozan olur İstanbul özlersin
Bir sevdadır bindiğin gemi
Çalar durur sazının her bir teli
Öldüğünde vasiyetindir memleketin
Ya servi dibi, ya düzlük bir yeri
Yüzün dönük olsun sılaya istersin
Yoksa gözün açık ebede gidersin
Adın dillerde şan olur
Şiirlerin yüzyıllara mal olur.
Şair dediğin bir yanı gam olur
Sılaya, sevgiliye, baba ocağına
Hasrettir hep adaletin bucağına
Nehir olur taşar, denizlere koşar
Sığmaz hiç biryere, toprağa sığdığı kadar.

15.7.2009 AKBÜK