Şehiri şehir yapan,sesler vardır.
İnsanı insan yapan,erdemler gibi.
Asya'yı Avrupa'ya bağlayan
Bir şehir vardır
İnci tanesi İstanbul gibi.
Kimi gün;
Bir annenin şefkatli kolları gibi
Tüm medeniyetleri kucakladı.
Her kesimden insanı,
Bağrına bastı.
Kimi günse;
Güzel bir kadın gibi
Salındı İstanbul.
Yedi tepeye kurulmuş
Lüle lüle saçları
Taa....Adalara uzandı.
Hisarlar kemer olup,
Beline dolandı.
Köprüler bileklerinde
Işıldadı,parladı.
Boğazdaki yalılar
Denizin gazabından,
Koynuna saklandı.
Sarayların ihtişamı,
İnci bir gerdanlık gibi,
Boynuna dolandı.
Bir su damlası gibi,
Bakmaya doyulmadı.
Bazen Kız kulesindeki yanlız prensesin
Mahsunluğunu yaşadı.
Öylesine sessiz,kabuğuna çekildi.
Bazende fetihler yaşattı
Bir çağı kapatıp,bir çağı açtı.
Çoşkulu günler yaşayıp,
Tarih yazdı.
Ah...İstanbul'um
Güzelliğinle herkezi mest ettin.
Taşın toprağın altın diye,
Nicelerini yollara düşürdün.
O büyülü halinle,
Cümle alemi kendine çektin.
Kayıt Tarihi : 21.4.2005 21:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
O dağların soylusu küheylan yolda kaldı.
Beton duvarda hapis, yayalam yürekte kaldı,
değil biz istanbulu istanbul bizi aldı.
Akrabalar el olmuş gözlenen yol yel olmuş.
İstanbul bizi aldı insanlık yolda kaldı.
Cenneti soldurmuşlar betonla doldurmuşlar.
İstanbul mahzendeki küflü tabloda kaldı.
İnsanların içi boş kim içlerini çaldı?
Fatihin sevgilisi sanattan geri kaldı.
Beyinleri çıkarıb samanla doldupmuşlar.
Yüreklerden sevdayı manukyanlarmı çaldı.
Bizi bizden calanlar ruhumuzuda caldı.
Boğazın hatırası truvalarda kaldı.
Çağlara ufuk açan çağ gerisinde kaldı.
İstanbul truvada bizede varoş kaldı.
Mehteranın haşmeti imdi gölgede kaldı.
Fatihe fatihayı bethhovndan devlet çaldı.
Şaiirin yüreğinde gerçek istanbul kaldı.
Yinede umutvarız yeni güne az kaldı.
Eşek meydanda kişner,atlara fayton kaldı.
Bizede gemileri gökten yürütmek kaldı.
Çağların anahtarı miras dedemden kaldı.
Pusatımı kuşandım bir tek besmelem kaldı.
Necati Gedikoğlu..
tebrikler
TÜM YORUMLAR (3)