Hayat tecrübelerim bana nasıl yaşamam gerektiğini çok acı bir şekilde öğretti...
Meğer insan en büyük kötülüğü kendisine yaparmış.
Seveyim derken acıyı, iyilik yapayım derken nankörlük görür, ve ardı bitmeyen hâyâl kırıklıkları.
Varlığınızdan haberi olmayan insanlara değer-kıymet vererek ne ruhunuzu ne de bedeninizi yorun...
Ne bir eksik ne bir fazla, bu hayatta herkes aynada göründüğü kadardır...
Şunu unutmamak gerekir asla üzülen sen olmamalısın...
...ve bu saatten sonra yol vefa bilenle, sevgi kıymet bilenle, sohbet dost meclisiyle güzeldir...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta