Güzel İstanbul Şiiri - Ertuğrul Şakar

Antik zamanlardan gelen aydınlık ayak
Tarihin gölgesini emmiş ayna yüzlü şehir
Ayasofya ’ da kızıl, Sultanahmet mermerinde ak tapınak
Peygamber muştusunun süslediği kutsal mehir

Mermerlerle yarışır martılar kanat kanat
Boğaz güzelliklerle dönüşür bahardan yaza
Tarih kokusunda uyanır çağdaş bir hayat
Bir çiçeğe hayran olursun, bir heykele, bir kıza

Bazen bir taşı kıskanırsın yerinde
Bazen eskimez gibi gelir çalarken bir çan
Sen oluverirsin Üsküdar’da her seferinde
Eyüpsultan ’ da güvercin gibi uçar ezan

İnsan olmak ne kadar güzel İstanbul ‘ da
Rumelihisarı ‘ nda surlarla kaplarım teni
Dolmabahçe mermerin çiçek açmasıdır dalda
Emirgan ‘ da sevinç laleler kadar yeni

Ne batı ne doğu bir orta yerde
Aşk örtünmez çıplak, arzu her beyazdan ak
Ne eski ne yeni daha derinde
Emel atlarının ufku, yedi tepeli bir tak

İstanbul dedim mi aynalara koşarım
Fatih ‘ i seyrederim atının üstünde
İstanbul dedim mi sevdaya düşerim
Gözlerim puslanır Beyoğlu ateşinde

Haliç ‘ te Piyer Loti olurum bir tepede
Nesillerimi saklar basamak basamak her mezar
Ölümlerin can verdiği bir yeşil kanepede
Nefis, hayallerini dura dura yeniden yazar

Ruhumu avucuna çini çini işledim
Ebruladım kanımı, canımı bahar bahar
Senin yataklarında hak, adalet düşledim
Mabet Şehir, Sevgilim, dünya cenneti diyar…