Güzel İnsan Şiiri - Mustafa Alaybeyoğlu

Flamingoların ayaklarını duyuyorum üzerimde...
Harita misaliyim, yer beğeniyorlar
Bir gemiyim yardığım dalgalar bile ağrıtır bedenimi.
Sadece gülümsüyorum...
Flamingoların ayaklarını duya,duya üzerimde
Bataklık oldum batmaktayım.

Hayata,güneşe,apartman pencerelerine
Caddelere,otomobil ışıklarına,
Yayalara,trafik ışıklarına,
Bakkallara,simit satan çocuklara,
Trenlere,yol üstündeki dilenciye,
Uçurtmalara,martılara,vapur sirenlerine,
Gülümsüyorum...

Alemin tuhaflığına,
Güzelliklerin ardlarda kalışına
Alımlı olanların aşinaya çıkmadıklarına,
Alımlı olmayanların,maaleseflerde kalışlarına
Üzülüyorum...
Birini düşlüyorum,
Bu kadar olabilir dercesine,
Hani elime alsam bir fırça ve tual
Bu kadarını çizebilirim
Turnalar kanatlarını çırpsalar hani,
İki kaş böyle eyler seyyahlığı.

Evet sen insansın
Güzel insan...
Hani mutluluğun en demine layık.
Hani şu üç günlükte ne olur,ne olmazı bilen,
İstemesende zehirli çiçekleri deren.
Evet sen o insansın.
Tıpkı ela dediğin gözlerin gibi
Elayı en güzel bakan.
Hani boyalı saçların desende
Saçların kadar özgür...
Sen o güzel insansın.
H’lerden yol alan İ ‘lerde biten;
Aslında hiç bitmeyen Güzel insan...

09/06/2003